Bitwa na wyspie Anglesey

Bitwa na wyspie Anglesey

Powstanie Boudiki 60–61 n.e.
Anglesey
Czas	60 n.e.
Miejsce	wyspa Anglesey, Walia
Terytorium	Brytania
Wynik	zwycięstwo Rzymian
Strony konfliktu
Rzymianie Brytowie
Dowódcy
Gajusz Swetoniusz Paulinus
Siły
nieznane nieznane
Straty
bez strat wysokie (wojownicy, druidzi, cywile)
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
53°17′N 4°20′W

Bitwa na wyspie Anglesey – starcie pomiędzy wojskami rzymskimi a powstańcami Boudiki w pierwszym roku antyrzymskiego powstania brytyjskich plemion. Do bitwy doszło krótko po walkach o Colchester w roku 60, zakończonych sukcesami powstańców .

Równocześnie z toczonymi na wschodzie kraju walkami wojowników Boudiki, główne siły rzymskie dowodzone przez Gajusza Swetoniusza Paulinusa kontynuowały kampanię w Walii. Na brzegach wyspy Anglesey (Mona Insula) na Rzymian czekali wojownicy Deceanglów, Ordowików oraz samych wyspiarzy. Rzymianie popłynęli na wyspę w niewielkich łodziach, napotykając na jej brzegu przygotowane do walki klany walijskie, a także miejscowych druidów modlących się o klęskę Rzymian. Po wylądowaniu na wyspie ośmieleni przez Paulinusa żołnierze uderzyli na Walijczyków, nie oszczędzając nikogo: wojowników, druidów, a nawet miejscowych czarownic. Klęska Brytów była całkowita, wkrótce wyspę pokryły ciała miejscowych wojowników. Po walce Rzymianie przemierzyli całą wyspę w poszukiwaniu łupów. Odkryto m.in. święte druidzkie gaje, gdzie miano składać ofiary z ludzi. W przeciwieństwie do Brytów, Rzymianie nie ponieśli w bitwie żadnych ofiar .

Krótko po tym zwycięstwie do Paulinusa dotarli gońcy z tragicznymi wieściami spod Colchester. Po szybko zwołanej naradzie wojennej i pozostawieniu niewielkiego garnizonu na wyspie, Paulinus z resztą wojska skierował się na wschód.

Literatura

• Stephen Dando Collins: Machina do zabijania. XIV legion Nerona, wyd. Bellona, Warszawa 2008, ISBN 978-83-11-11255-1