Bitwa nad rzeką Severn

Bitwa nad rzeką Severn

Wojny Rzymian z Brytami
Rzeka Severn
Czas	50 rok n.e.
Miejsce	nad rzeką Severn, Walia
Terytorium	Brytania
Wynik	zwycięstwo Rzymian
Strony konfliktu
Rzymianie Batawowie Brytowie
Dowódcy
Ostoriusz Skapula Juliusz Cywilis Karatakus
Siły
22 tysiące 30 tysięcy
Straty
nieznane kilkanaście [?] tysięcy
Położenie na mapie Walii miejsce bitwy
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii miejsce bitwy
52°33′11,16″N 2°46′22,01″W

Bitwa nad rzeką Severn – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 50 naszej ery.

Po roku 43 n.e. stacjonujący we Wroxeter nad rzeką Severn legion rzymski pod wodzą Ostoriusza Skapuli podbił plemię Ganganów w północno-zachodniej Walii, docierając do Morza Irlandzkiego. Głównym celem wodza rzymskiego było schwytanie przywódcy Brytów Karatakusa, który zbiegł do Walii po klęsce w bitwie nad rzeką Medway. Kiedy w roku 50 n.e. Rzymianie podjęli kolejną kampanię przeciw Brytom w Walii, Karatakus zgromadził 30 tysięcy wojowników z celtyckich plemion Ordowików, Deceanglów, Demetów, Kornowów i Sylurów. Jego wojska zajęły pozycje obronne za rzeką Severn, przecinającą dolinę o tej samej nazwie. Teren za rzeką osłonięty zalesionymi zboczami wzgórz przypominał literę U i uniemożliwiał wchodzącym do doliny ucieczkę na boki. Wojownicy celtyccy zajęli stanowiska w lesie, kryjąc się za umocnionymi pozycjami obronnymi w postaci muru z kamienia.

22 tysiące Rzymian weszło do doliny, zatrzymując się nad rzeką. W pierwszej linii stanęły wojska pomocnicze, m.in. Batawowie, za nimi pozycję zajęli legioniści, a na skrzydłach jazda rzymska. Kiedy Ostoriusz Skapula nakazał swym siłom przeprawę przez rzekę, Rzymianie i Batawowie z pierwszego rzutu pod silnym ostrzałem przeciwnika zaatakowali jego pozycje. Po dotarciu do ściany skalnej przy wykorzystaniu drabin wdzierali się na górę odpierając ataki Brytów. W walce ranny został dowodzący Batawami Juliusz Cywilis. Równocześnie nastąpił atak głównych sił rzymskich, które tworząc formację „żółwia” podeszły pod mur, rozbierając go stopniowo. Następnie wdzierając się z dwóch stron poza fortyfikacje, żołnierze rzymscy w ciężkiej walce wyparli Brytów, zadając im duże straty. Łącznie w starciu zginęło tysiące Brytów, do niewoli dostali się też członkowie rodziny Karatakusa. Jemu samemu udało się jednak ponownie zbiec z pola bitwy i schronić się w górach u miejscowych Brygantów, których królowa Kartimandua później wydała go Rzymianom.

Bibliografia

• Stephen Dando-Collins: Machina do zabijania. XIV legion Nerona. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2008