Bitwa pod Curupayty
| Wojna paragwajska | |||
| |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Terytorium |
Curupayty, Paragwaj | ||
| Wynik |
zwycięstwo wojsk paragwajskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Paragwaju  | |||
| 27°06′47″S 58°34′28″W/-27,113056 -58,574444 | |||
Bitwa pod Curupayty – starcie zbrojne, które miało miejsce podczas wojny koalicji z Paragwajem.
Przebieg walk[edytuj | edytuj kod]
Rankiem 22 września 1866 roku połączone siły Brazylii, Argentyny oraz Urugwaju zaatakowały ufortyfikowane paragwajskie okopy. Paragwajczycy dowodzeni przez José E. Díaza posiadali 5 000 żołnierzy oraz 49 dział, częściowo niewidocznych dla atakujących. Marynarka brazylijska dała wsparcie artyleryjskie 20 000 atakujących żołnierzy koalicji pod wodzą głównego wodza koalicji Bartolomé Mitre, lecz z powodu znacznej odległości okrętów od pozycji paragwajskich zniszczenia i straty po stronie przeciwnika były znikome. Dobrze okopani żołnierze paragwajscy bez problemu dziesiątkowali atakujące wprost na działa i karabiny siły koalicyjne, łamiąc każdy ich atak. Widząc zaistniałą sytuację, Mitre był zmuszony wykonać odwrót. Paragwajczycy zwyciężyli.
Po bitwie[edytuj | edytuj kod]
Straty koalicyjne wyniosły 4 000 zabitych, podczas kiedy Paragwajczycy stracili zaledwie 92 żołnierzy. Bitwa pod Curupayty była największym zwycięstwem armii paragwajskiej w tej wojnie. Jednakże brak zdecydowania ze strony głównodowodzącego wojskami paragwajskimi Francisco Solano Lópeza doprowadziła do zaprzepaszczenia okazji do decydującego zwycięstwa w całej wojnie. Przez to bitwa się stała jedynie tymczasowym sukcesem, który już się później nie powtórzył. Toczące się aż do 1870 roku walki doprowadziły niemal do całkowitej eksterminacji narodu paragwajskiego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Scheina, Robert L (2003): Latin America's Wars: The Age of the Caudillo, 1791–1899, Dulles, Virginia: Brassey's. ISBN 1-57488-451-4.