Bitwa pod Kalimanci
| II wojna bałkańska | |||
 Miejsce bitwy | |||
| Czas |
18 lipca–19 lipca 1913 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
okolice Kalimanci (wschodnia Macedonia | ||
| Terytorium |
Imperium Osmańskie | ||
| Wynik |
zwycięstwo armii bułgarskiej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Macedonii Północnej  | |||
 41°58′24,21″N 22°36′52,52″E/41,973392 22,614589
| |||
Bitwa pod Kalimanci (bułg Битка при Калиманци) – bitwa w czasie II wojny bałkańskiej, stoczona w dniach 18–19 lipca 1913 roku, pomiędzy armią bułgarską a połączonymi siłami serbsko-czarnogórskimi, zakończona zwycięstwem Bułgarów[1].
Przyczyny konfliktu[edytuj | edytuj kod]
29 czerwca 1913 jednostki bułgarskie uderzyły na Serbów stacjonujących w Macedonii, rozpoczynając drugą wojnę bałkańską - o podział terytoriów po Imperium osmańskim. 30 czerwca gen. Stilian Kowaczew, dowódca 4 armii otrzymał rozkaz opanowania terytorium do linii Wełes-Kratowo. Po przegranej bitwie nad Bregałnicą plany dowództwa bułgarskiego uległy modyfikacji[1]. Gen. Michaił Sawow przejął dowództwo nad połączonymi armiami 4 i 5, budując silną pozycję obronną w północnowschodniej części Macedonii w rejonie wsi Kalimanci, gdzie zamierzał zatrzymać uderzenie połączonych sił 3 armii serbskiej i dywizji czarnogórskiej[1].
Przebieg bitwy[edytuj | edytuj kod]
18 lipca doszło do pierwszego ataku oddziałów serbskich na pozycje bułgarskie. Bułgarzy zostali obrzuceni granatami ręcznymi, ale przetrwali atak i uderzyli na bagnety[1]. Poważne straty atakującym zadała artyleria bułgarska, nie pozwalając na przełamanie linii obronnych[1]. 19 lipca oddziały 8 tundżańskiej dywizji piechoty opanowały strategiczne wzgórze Govedarnik, dominujące nad pozycjami serbskimi.
Konsekwencje bitwy[edytuj | edytuj kod]
Mimo tego, że straty obu stron w bitwie były zbliżone (7 tys. Bułgarzy, 8 tys. - Serbowie i Czarnogórcy) to bitwa zakończyła się sukcesem strony bułgarskiej, która zatrzymała natarcie na Macedonię nie pozwalając na okrążenie 2 armii i połączenie z oddziałami greckimi[2]. Mimo sukcesu, ogólna sytuacja strategiczna wojsk bułgarskich stała się krytyczna, dzięki sukcesom wojsk greckich na froncie południowym[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Richard Hall: The Balkan Wars, 1912-1913: Prelude to the First World War. Routledge: 2000, s. 120-121. ISBN 0-415-22946-4.
- ↑ Битката при Калиманци [online], bgwars.net (bułg.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Richard Hall: The Balkan Wars, 1912-1913: Prelude to the First World War. Routledge: 2000, s. 120-121. ISBN 0-415-22946-4.