Bitwa pod Nową Wsią Zbąską

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Nową Wsią Zbąską
powstanie wielkopolskie
Czas

17 lutego 1919

Miejsce

Nowa Wieś Zbąska

Terytorium

Wielkopolska

Przyczyna

powstrzymanie marszu Niemców na Wolsztyn

Wynik

utrzymanie przyczółka przez Polaków, zdobycie wsi przez Niemców

Strony konfliktu
Powstańcy wielkopolscy  Republika Weimarska
Dowódcy
Korneliusz Mann
Straty
20 zabitych
Położenie na mapie gminy Zbąszyń
Mapa konturowa gminy Zbąszyń, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie powiatu nowotomyskiego
Mapa konturowa powiatu nowotomyskiego, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia52°11′53,4″N 15°53′21,7″E/52,198167 15,889361

Bitwa o Nową Wieś Zbąską – bitwa[1][2] powstańców wielkopolskich z siłami pruskimi, do której doszło 17 lutego 1919 pod Nową Wsią Zbąską[3].

Bitwa była ostatnim krwawym epizodem walk powstańczych na zachodnim froncie powstania wielkopolskiego. Przyczyną starcia był przyczółek na zachodnim brzegu Obry (pomiędzy jeziorem Błędno a jeziorem Nowowiejskim), opanowany i utrzymywany przez powstańców (II batalion poznański pod dowództwem podporucznika Korneliusza Manna). Miał on znaczenie strategiczne – powstrzymywał możliwość szybkiego marszu Niemców w kierunku Wolsztyna. 17 lutego 1919 wojska niemieckie (siedmiokrotnie liczniejsze od polskich) uderzyły na ten przyczółek z trzech stron: od Zbąszynia, Babimostu i Grójca Wielkiego. Mimo zaciekłego oporu powstańców i odparcia kilku pierwszych ataków, ostatecznie Niemcy zdobyli wieś. Nadchodzące posiłki polskie pozwoliły jednak skonstruować skuteczny kontratak i wyprzeć Niemców za Obrę, nie odzyskując jednak samej wsi. W bitwie poległo 20 Polaków, w tym podporucznik Mann. Bitwa zakończyła walki na froncie zachodnim, a boje w tym rejonie i skuteczne blokowanie Niemców przyczyniły się w dużej mierze do ich klęski na innych frontach powstania. Powstrzymywanie ruchów niemieckich w kierunku Wolsztyna i dalej na Wielkopolskę okupione zostało jednak dużymi stratami ludzkimi. Powstańcy wykazali się na tej arenie walk wyjątkowym męstwem i ofiarnością[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Powstanie Szubin. 1919-02-17. Niemcy za dalszą walką z Polakami
  2. ↑ Gazeta Lubuska, Zbąszyń będzie obchodził Rok Powstania Wielkopolskiego
  3. ↑ a b Antoni Czubiński, Zdzisław Grot, Benon Miśkiewicz, Powstanie Wielkopolskie 1918–1919. Zarys dziejów, PWN, Warszawa-Poznań, 1988, s.339-341, ISBN 83-01-08666-1
Powstanie wielkopolskie (1918–1919)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bitwa_pod_Nową_Wsią_Zbąską&oldid=71968253”