Babimost

Babimost
Ratusz w Babimoście
Herb Babimostu Flaga Babimostu
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Powiat	zielonogórski
Gmina	Babimost gmina miejsko-wiejska
Data założenia	XIII wiek
Prawa miejskie	1397
Burmistrz	Bernard Radny
Powierzchnia	3,65 km²
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość	3 950 1 082,2 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 68
Kod pocztowy	66-110
Tablice rejestracyjne	FZI
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego Babimost
Położenie na mapie województwa lubuskiego Babimost
Położenie na mapie Polski Babimost
52°09′53,64″N 15°49′44,69″E
TERC (TERYT)	4081109014
Urząd miejski Rynek 3 66-110 Babimost
Strona internetowa

Babimost (niem. Bomst) – miasto w zachodniej Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Babimost.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. zielonogórskiego.

Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego.

Według danych z 31 grudnia 2004 roku miasto miało 4180 mieszkańców.

Nazwa

Nazwa miejscowości w obecnie używanej formie Babimost pojawia się w łacińskim dokumencie z 1257 roku, po II wojnie światowej zatwierdzono ją jako urzędową.

Historia

Kościół św. Wawrzyńca z 1730 roku

Zamek na Winnicy w Babimoście (dziś nieistniejący)

Najstarsza wzmianka pochodzi z 1257 roku. Babimost posiadał już wówczas zabudowę typu miejskiego. Władysław Łokietek w 1332 roku włączył miasto trwale do Królestwa Polskiego i ustanowił w nim starostwo niegrodowe. Prawa miejskie w 1397 roku zostały nadane przez króla Władysława Jagiełłę. Od roku 1524 roku uruchomiono w Babimoście komorę celną. W 1530 roku król Zygmunt Stary udzielił miastu znacznych przywilejów zrównując prawa miejskie z prawami miejskimi Poznania. Rozkwit miasta nastąpił w połowie XVII wieku. W 1656 roku miasto było dwukrotnie spalone przez wojska szwedzkie. W tym czasie starosta babimojski Krzysztof Żegocki organizuje partyzantkę na Ziemi Babimojskiej. W połowie XVIII wieku w Babimoście proboszczem był historyk piśmiennictwa polskiego i bibliograf Jan Daniel Janocki. Po 1793 roku Babimost znalazł się w granicach Prus. W latach 1807–1815 Babimost należał do Księstwa Warszawskiego. W 1905 roku w mieście mieszkało 1985 osób, w tym 84,9% Niemców, 13% Polaków i 2% Żydów. 55,2% ludności było katolikami, zaś 42,7% – ewangelikami. Podczas Powstania Wielkopolskiego zajęty przez oddział powstańczy pod dowództwem Józefa Kudlińskiego, zakreślając najdalszy zasięg powstania na zachodzie. Mimo tego, na mocy Traktatu Wersalskiego, w 1919 roku Babimost pozostał w granicach Niemiec. Do Polski powrócił po 152 latach zaboru dopiero po II wojnie światowej w 1945 roku. Obecnie ośrodek usługowy z drobnym przemysłem (drzewny, skórzany i dziewiarski). Ośrodek regionu etnograficznego zwany Babimojszczyzną (zachowany folklor wielkopolski, stroje ludowe, pieśni).
W Babimoście znajduje się siedziba dekanatu diecezji zielonogórsko-gorzowskiej Kościoła katolickiego w Polsce.

Demografia

• Piramida wieku mieszkańców Babimostu w 2014 roku.

Zabytki

Kościół filialny pod wezwaniem św. Jacka z przeł. XVIII/XIX wieku

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są:

• miasto
• kościół parafialny pod wezwaniem św. Wawrzyńca, z 1730 roku
• kościół filialny (kaplica cmentarna) pod wezwaniem św. Jacka, XVIII/XIX wieku
• ratusz, z pierwszej połowy XIX wieku
• dom, ul. Kościelna 3, drewniany, z połowy XIX wieku

inne zabytki:

• synagoga z drugiej połowy XIX wieku
• cmentarz żydowski
• budynek organistówka z drugiej połowy XVIII wieku
• kościół ewangelicki z XVIII wieku.

Transport

Port lotniczy Zielona Góra-Babimost

Stacja kolejowa Babimost

Węzeł drogowy. W mieście krzyżują się drogi wojewódzkie:

• nr 303, kierunek: Świebodzin – Babimost – Wolsztyn
• nr 304, kierunek: Sulechów – Babimost – Zbąszynek
• nr 313, kierunek: Kargowa

Od 7 października 2010 roku funkcjonuje także obwodnica Babimostu o długości 5,303 km, łącząca ze sobą wyloty dróg wojewódzkich nr 303, 304 i 313 oraz drogi gminne.

4 km na południowy zachód od Babimostu znajduje się port lotniczy Zielona Góra-Babimost, który został zbudowany w latach pięćdziesiątych XX wieku. Przez miasto przebiega linia kolejowa: Zielona Góra – Poznań (zelektryfikowana) – na stacji w Babimoście odgałęzia się bocznica towarowa do lotniska. Czynne są cztery tory, jednak ruch osobowy odbywa się głównie na torze drugim. Na stacji zatrzymują się pociągi TLK: „Bachus” z Zielonej Góry do Gdyni Głównej, „Ukiel” z Zielonej Góry do Olsztyna, „Gałczyński” z Zielonej Góry do Lublina oraz „Dionizos” z Zielonej Góry do Warszawy Wschodniej, a także Regio Nowa Sól/Zielona Góra – Poznań Główny oraz Zielona Góra – Gorzów Wielkopolski. Dodatkowo bez zatrzymania przez stację przejeżdża pociąg EIC „Lech”.

Sport

Szkoła Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Babimoście

Kościół ewangelicki z XVIII wieku

Piłka nożna:

• Ludowy Klub Sportowy „Klon” Babimost – klub piłkarski założony w 1945 roku i występujący w A-klasie.
• UKS Iskra Babimost – klub uczniowski.

Unihokej UKS Fenomen Babimost:

• młodzicy,
• juniorzy młodsi

Miasta partnerskie

• Neuruppin
• Döbern

Zobacz też

• Port lotniczy Zielona Góra-Babimost
• Powiat babimojski

Bibliografia

• Krajniak, Jan, Pojezierze lubuskie Międzyrzecz, Świebodzin, Sulęcin, Słubice - Przewodnik, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1976

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona miasta Babimost
• Babimost w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa, 1880.
• Historia Żydów w Babimoście na portalu Wirtualny Sztetl