Bniec czerwony
| ||
| ||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Rząd | goździkowce | |
| Rodzina | goździkowate | |
| Rodzaj | bniec | |
| Gatunek | bniec czerwony | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Melandrium rubrum Garcke Fl. N. Mitt.-Deutschland, ed. 4 55. 1858 | ||
| Synonimy | ||
|
| ||
Bniec czerwony, lepnica czerwona, lepnica dwupienna (Melandrium rubrum Garcke) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych. Występuje na większości obszaru Europy i w Afryce Północnej (Maroko)[2]. W Polsce pospolity[3].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Według nowszych ujęć taksonomicznych gatunek ten włączony został do rodzaju Silene i ma nazwę Silene dioica (L.) Clairv.Man. herbor. Suisse 146. 1811 [2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Roślina zielna o wysokości 60-100 cm, cała pokryta miękkimi włoskami, częściowo gruczołowymi.
- Łodyga
- Pojedyncza, prosto wzniesiona, owłosiona, w górnej części silnie rozgałęziona i gruczołowato owłosiona.
- Liście
- Ciemnozielone. Liście odziomkowe zebrane w różyczkę, odwrotnie jajowate, zaostrzone, krótkoogonkowe. Górne liście siedzące.
- Kwiaty
- Jednopłciowe (roślina dwupienna), krótkoszypułkowe purpurowoczerwone, rzadko białe i zebrane w wierzchotkę[4]. Kielich długo owłosiony, zielonoczerwony. Płatki korony odwrotnie jajowate, głęboko wcięte, długości do 2,5 cm. Kielich kwiatów męskich jest podługowaty o 10 nerwach, kwiaty żeńskie mają silnie rozdęty kielich o 20 nerwach[4]. Pylników jest 10 i zrośnięte są podstawami tworząc rurkę wokół słupka.
- Owoc
- Otwierająca się 10 ząbkami torebka zawierająca liczne kuliste nasiona[4].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Roślina jednoroczna lub dwuletnia, hemikryptofit[5]. Rośnie na wyżynach, w górach, rzadko na niżu. Preferuje miejsca cieniste, gleby świeże lub wilgotne. Gatunek związany z olszynami, lasami bukowymi z klonem lub marzanną wonną, rośnie także na skrajach lasów, rzadziej na górskich łąkach[4]. Kwitnie od kwietnia do lipca. Kwiaty otwarte są jedynie w ciągu dnia, zapylane są przez motyle[6]. Jest rośliną wskaźnikową występowania w glebie miedzi i metali ciężkich[4]. Liczba chromosomów 2n = 24[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stevens P.F.: Caryophyllales (ang.). Angiosperm Phylogeny Website, 2001–. [dostęp 2009-10-07].
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
- ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ a b c d e František Činčura, Viera Feráková, Jozef Májovský, Ladislav Šomšák, Ján Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1990. ISBN 83-09-01473-2.
- ↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- ↑ Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.