51°04′00″N 15°23′20″E/51,066667 15,388889Olszyna
| |||||
| |||||
| |||||
| Państwo |  Polska
| ||||
| Województwo |  dolnośląskie
| ||||
| Powiat | lubański | ||||
| Gmina | Olszyna gmina miejsko-wiejska | ||||
| Prawa miejskie | 2005 | ||||
| Burmistrz | Leszek Leśko | ||||
| Powierzchnia | 20,26 km² | ||||
| Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
4 391[1] 216,7 os./km² | ||||
| Strefa numeracyjna |
(+48) 75 | ||||
| Kod pocztowy | 59-830 | ||||
| Tablice rejestracyjne | DLB | ||||
Położenie na mapie gminy Olszyna   Olszyna | |||||
Położenie na mapie powiatu lubańskiego  Olszyna | |||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  Olszyna | |||||
Położenie na mapie Polski  Olszyna | |||||
| 51°04′00″N 15°23′20″E/51,066667 15,388889
| |||||
| TERC (TERYT) |
0210054 | ||||
| SIMC | 0191684 | ||||
Urząd miejski Wolności 659-830 Olszyna | |||||
| Strona internetowa | |||||
Olszyna (niem. Langenöls[2]) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, siedziba gminy Olszyna. Prawa miejskie otrzymała w 2005 r. Ośrodek przemysłu meblarskiego i drzewnego, fabryka materiałów izolacyjnych. W mieście znajdują się dwie szkoły podstawowe i jedno gimnazjum.
Historycznie leży na Dolnym Śląsku, przy granicy z Łużycami Górnymi.
Według danych z 31 marca 2011 r. miasto miało 4527 mieszkańców.
Spis treści
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Przez miasto przebiega droga krajowa nr 30 oraz szlak kolejowy łączący Jelenią Górę z Węglińcem i Zgorzelcem.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 20,26 km²[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki pochodzą z 1254 roku. W 1314 roku w Kronikach Gryfowa Śląskiego pojawia się po raz pierwszy kościół katolicki. Wieś była pustoszona podczas wojen husyckich w XV w., mieszkańcy cierpieli wówczas również na skutek epidemii. W połowie XIX w. Robert Ruscheweyh założył pierwszy warsztat meblarski. Rozpoczęto wydobywanie pokładów węgla brunatnego, które trwało do wyczerpania pokładów.
W roku 2014 władze miasta stały się udziałowcem spółki „Olszyna PS Energetyka Odnawialna Sp. z o.o.”, która kosztem ponad 30 mln zł na wydzierżawionym od gminy gruncie o pow. 11,3 ha zbuduje elektrownię fotowoltaiczną o mocy 3 MW[4].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Piramida wieku mieszkańców Olszyny w 2014 roku[1].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[5]:
- osada wiejska – ulicówka
- kościół ewangelicki, ob. rzym.kat. par. pw. św. Józefa Oblubieńca NMP, wybudowany w latach 1895–1897
- kościół pomocniczy pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, z 1314 roku, XVI-XVIII w.
- zespół pałacowy, ul. Chopina 39, z XVII-XIX w.:
- pałac w Olszynie Średniej z drugiej poł. XIX wieku
- park
- dom, ul. Chopina 15, murowano-szachulcowy, z 1792 r., pocz. XX w.
- dom, ul. Rzeczna 7, drewniany, k. XVIII
inne zabytki:
- dwór murowany z XIX wieku.
Sport[edytuj | edytuj kod]
W mieście działa klub piłkarski o nazwie OKS „Olsza” Olszyna obecnie występujący w 2 grupie A klasy Jeleniogórskiej. Klub powstał w 1946 r. (Barwy klubu Biały-Niebieski-Zielony). Drużyna popularnie nazywana jest Olszą. Klub posiada trzy zespoły młodzieżowe i jeden seniorów.
Współpraca międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]
Miasta i gminy partnerskie:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b http://www.polskawliczbach.pl/Olszyna, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2011 r.. „Powierzchnia i Ludność w Przekroju Terytorialnym”, 2011-08-10. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507.
- ↑ Olszyna postawiła na słońce, „Nowiny Jeleniogórskie” nr 26, 1 lipca 2014.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 11.9.2012]. s. 104.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona miasta
- Olszyna dawniej i dziś
- Langenoels (niem.) (2) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa 1884.
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
