Bożena Borowska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bożena Borowska-Kropielnicka
Data i miejsce urodzenia

1962
Nowogard

Zawód

aktorka, reżyserka teatralna

Współmałżonek

Mirosław Kropielnicki
(od 1990)

Lata aktywności

od 1984

Zespół artystyczny
Teatr Nowy w Poznaniu
Odznaczenia
Zasłużony dla Kultury Polskiej

Bożena Borowska (ur. 1962 w Nowogardzie) – polska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa. W styczniu 2013 została odznaczona medalem Zasłużony dla Kultury Polskiej[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu liceum plastycznego, za drugim razem dostała się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Studia ukończyła w 1988[1].

W 1983 zadebiutowała na profesjonalnej scenie Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu w roli Dziewczyny w Kartotece Tadeusza Różewicza w reżyserii Krystyny Meissner oraz jako Mucha-Erynia i Puchacze w spektaklu Muchy Jeana-Paula Sartre’a w reż. Jacka Zembrzuskiego.

Jeszcze podczas studiów w latach 1987-88 grała na deskach Teatru im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze w przedstawieniach: Bal w Operze Juliana Tuwima, Człowiek jak człowiek Bertolta Brechta, Biesy Fiodora Dostojewskiego jako Maria Szatow i Praskowia Drozdow oraz Sen nocy letniej Williama Szekspira jako Tytania.

Po studiach dostała angaż w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu, gdzie występowała w latach 1988-1991. W roku 1991 związała się z Teatrem Nowym w Poznaniu[1].

W 1994 była wyróżniona w ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Aktorskiej[1]. W 1995 została odznaczona Medalem Młodej Sztuki za rolę Królowej Anny w sztuce Jacka Kaczmarskiego i Jerzego Satanowskiego pt. Kuglarze i wisielcy w reż. Krzysztofa Zaleskiego w poznańskim Teatrze Nowym[1].

W 2011 tytułowa kreacja Mary, XVI-wiecznej szkockiej królowej, która pretendowała do tronu Anglii, w dramacie Mary Stuart Wolfganga Hildesheimera, przyniosła jej Srebrną Maskę[2].

W 2013 zadebiutowała jako reżyserka komedii Seks dla opornych z Marią Pakulnis i Mirosławem Kropielnickiem[3], która miała swoją premierę w Centrum Kultury w Suchym Lesie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1990 wyszła za mąż za aktora Mirosław Kropielnickiego, z którym ma syna Kacpra (ur. 1992).

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane role teatralne[edytuj | edytuj kod]

  • Oszust (Teatr Nowy, Poznań)
  • PeepShow (Teatr Nowy, Poznań)
  • Rutherford i syn (Teatr Nowy, Poznań)
  • Moja Piaf (Teatr Nowy, Poznań)
  • Życie to nie teatr (Teatr Nowy, Poznań)
  • Dom Bernardy Alba (Teatr Nowy, Poznań)
  • Wiśniowy sad (Teatr Nowy, Poznań)
  • Ruska Śmierć (Teatr Nowy, Poznań)
  • Kochanie, zabiłam nasze koty (Teatr Nowy, Poznań)
  • Prezydentki (Teatr Nowy, Poznań)
  • O szczytach rozpaczy i uśmiechu stewardessy (Teatr Nowy, Poznań)
  • Będzie pani zadowolona, czyli rzecz o ostatnim weselu we wsi Kamyk (Teatr Nowy, Poznań)
  • Iwona, księżniczka Burgunda (Teatr Nowy, Poznań)
  • Kanapka z człowiekiem (Teatr Nowy, Poznań)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Bożena Borowska-Kropielnicka. Teatr Nowy w Poznaniu. [dostęp 2018-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-04)]. (pol.).
  2. ↑ Sprawozdanie z działalności Stowarzyszenia Loża Patronów Teatru w Poznaniu w roku 2011, s. 3. Loża Patronów. [dostęp 2018-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-15)]. (pol.).
  3. ↑ Bilety na spektakl Spektakl „Seks dla opornych”. Biletomat.pl. [dostęp 2014-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-30)]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bożena_Borowska&oldid=72309543”