Boczniaczek pomarańczowożółty
.JPG) Boczniaczek pomarańczowożółty | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
boczniaczek |
| Gatunek |
boczniaczek pomarańczowożółty |
| Nazwa systematyczna | |
| Phyllotopsis (Pers.) Singer Revue Mycol., Paris 1: 76 (1936) | |
_Singer_200810.jpg)
Boczniaczek pomarańczowożółty (Phyllotopsis nidulans (Pers.) Singer) – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji: Phyllotopsis, Phyllotopsidaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1798 r. Christian Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus nidulans. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1936 r. Rolf Singer, przenosząc go do rodzaju Phyllotopsis[1]. Synonimy łacińskie[2]:
- Agaricus jonquilla Lév. 1855
- Agaricus nidulans Pers. 1798
- Claudopus nidulans (Pers.) Peck, 1887
- Crepidotus jonquilla (Lév.) Quél. 1888
- Crepidotus nidulans (Pers.) Quél. 1872
- Dendrosarcus nidulans (Pers.) Kuntze 1898
- Panus nidulans (Pers.) Pilát 1930
- Panus stevensonii Berk. & Broome 1879
- Pleurotus nidulans (Pers.) P. Kumm. 1871
- Pocillaria stevensonii (Berk. & Broome) Kuntze 1898
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był także jako bedłka gnieźna, boczniak gnieździsty, bedłka gnieździsta[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość 3–7 cm, szerokość 2–5 cm, kształt nerkowaty, muszlowaty, zazwyczaj przyrośnięty bokiem, czasami rozpostarty. Trzonu brak, czasami tylko w jego miejscu występuje wydłużona część kapelusza pokryta białymi szczecinkami Powierzchnia filcowata lub aksamitna, brzeg podwinięty, pilśniowy. W stanie suchym ma barwę jasnoochrowożółtą, w stanie wilgotnym pomarańczowożółtą[4].
Promieniste i ekscentryczne, szerokie, zbiegające. Mają barwę od pomarańczowej do rdzawożółtej i gładkie ostrza[4].
Cienki, sprężysty, żółtej barwy. Zapach łagodny, smak niewyraźny lub nieco grzybowy[4].
Od bardzo bladoróżowego do różowobrązowego. Zarodniki eliptyczne, wydłużone, gładkie, nieamyloidalne, o rozmiarach 5–8 × 2–4 μm[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej[5]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony na wyginięcie[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Austrii, Belgii, Niemczech i Danii[3].
Rośnie w lasach liściastych i mieszanych na starych, murszejących drzewach oraz obumarłych pniach i pniakach drzew, zarówno liściastych, jak i iglastych. Notowany był na grabach, bukach, orzechu włoskim, jarzębach, lipach, wiązie pospolitym, jodłach, świerkach i sosnach. Owocniki wytwarza od kwietnia do października[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Saprotrof[3], grzyb niejadalny[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
- ponurnik niekształtny (Tapinella panuoides), nie ma tak intensywnej pomarańczowej barwy,
- łycznik późny (Sarcomyxa serotina) posiada niewielki trzon, ma oliwkowo-zieloną barwę i występuje tylko na drzewach liściastych, ma też większe owocniki[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2020-05-13]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2014-01-25]. (ang.).
- ↑ a b c d Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ a b MushroomExpert. [dostęp 2014-01-03]. (ang.).
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.