Bogusław Dawidow
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1953 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dyrygent |
| Odznaczenia | |
| |
Bogusław Dawidow (ur. 1 listopada 1953 w Sopocie) – polski dyrygent, były dyrektor artystyczny i dyrektor naczelny Filharmonii Opolskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Walentego Dawidowa (1926–2014), przewodniczącego Rady Administracyjno-Misyjnej Kościoła Chrystusowego w Polsce[1]. Z zawodu dyrygent, kształcił się pod kierunkiem m.in. Bohdana Wodiczki i Franca Ferrary, a także u Leonarda Bernsteina.
Był założycielem krakowskiej Orkiestry Kameralnej im. Fryderyka Chopina. W pierwszej połowie lat 90. pracował jako dyrygent w Polskiej Filharmonii Kameralnej. Brał udział w nagraniu 20 płyt wydanych przez tę placówkę. W latach 1994–2002 pełnił funkcję dyrektora artystycznego oraz głównego dyrygenta w Narodowej Akademickiej Orkiestry Symfonicznej – Filharmonii Rosyjskiej w Tomsku.
W 1999 został dyrektorem artystycznym, zaś cztery lata później także dyrektorem naczelnym Filharmonii Opolskiej. Wraz z Orkiestrą Symfoniczną tej jednostki brał regularnie udział w krajowych i zagranicznych koncertach (m.in. w Rzymie z okazji osiemdziesiątych urodzin Jana Pawła II i w Brukseli w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej). Współpracował także z innymi orkiestrami (m.in. jako główny gościnny dyrygent Moskiewskiej Orkiestry Symfonicznej i Philadelphia Virtuosi Chaber Orchestra[2])
W 2011 po konflikcie z muzykami złożył przyjętą następnie rezygnację z funkcji dyrektora naczelnego, co zapoczątkowało procedurę odwoławczą[3].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]W 2012 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tomasz Kwiatek: Symfonia kłamstw i fałszywych tonacji. wpolityce.pl, 2012-01-11. [dostęp 2018-07-23].
- ↑ 2009 Nagrody Prezydenta w Dziedzinie Kultury. opole.pl, 2009-10-09. [dostęp 2011-06-17].
- ↑ Bogusław Dawidow odwołany. radio.opole.pl, 2011-12-08. [dostęp 2012-01-07].
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 818
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bogusław Dawidow, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21].