Bogusław Czajkowski

Bogusław Czajkowski
Data i miejsce urodzenia	3 września 1929 ; Ostrów Wielkopolski
Data śmierci	5 lipca 2016
Miejsce spoczynku	Cmentarz Tworkowski w Pruszkowie
Zawód, zajęcie	dziennikarz, publicysta.
Narodowość	polska
	Odznaczenia

Bogusław Czajkowski (ur. 3 września 1929 w Ostrowie Wielkopolskim, zm. 5 lipca 2016^[1]) – polski dziennikarz i publicysta.

Życiorys

W czasie II wojny światowej był łącznikiem w trakcie powstania warszawskiego, a następnie więźniem niemieckiego, nazistowskiego obozu koncentracyjnego KL Stutthof. Pracował w Gazecie Poznańskiej (1948), Trybunie Wolności (1949–1951), Polskiej Kronice Filmowej (1952–1955), w latach 1955–1990 w Polskim Radiu, gdzie był dziennikarzem ekonomicznym i społecznym Programu 1 PR. Był między innymi wielokrotnym laureatem nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za dokument historyczny (1963, 1975, 1978, 1986, 1988), a także laureatem Nagrody Stowarzyszenia Autorów ZAIKS za upowszechnianie pamięci narodowej z 1963 oraz nagrody Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa za „Pamięć o Wrześniu 1939 roku” z 1979^[2].

W 1979 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim, w 1986 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Do grobowej deski... - portrety Sybiraków (nakładem autora, Warszawa, cop. 2005; ISBN 83-922304-0-X)
Portret z pamięci (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 1971)
Proces w Norymberdze (Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa, 1976)
Rodło (Krajowa Agencja Wydawnicza RSW "Prasa-Książka-Ruch", Warszawa, 1975)
Śmierć może poczekać (Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów, 1983; ISBN 83-03-00181-7)

↑ Bogusław Czajkowski. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2016-07-07]. (pol.).
↑ Zmarł Bogusław Czajkowski, dziennikarz Polskiego Radia. polskieradio.pl. [dostęp 2016-07-07]. (pol.).

Elżbieta Ciborska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, wyd. Warszawa 2000, s. 98