Bohdan Różyński
Bohdan Różyński, także Rużyński, herbu własnego (zm. ok. 1576), kniaź z litewsko-ruskiego rodu Rużyńskich, wywodzących się z Wołynia, osiadłych na Kijowszczyźnie. Domniemany hetman Kozaków zaporoskich, zwany przez nich Bohdanko.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W młodości, w czasie jednego z najazdów, Tatarzy porwali w jasyr jego matkę i żonę. Związał się wtedy z Kozakami, aby szukać zemsty. Według Joachima Bielskiego Rużyński poprowadził wyprawę na Krym, na południe od twierdzy Or, chroniącej dostępu do Krymu od północy[1]. Uderzył również i zdobył Kaffę, uwalniając wielu jeńców[2].
Car Iwan IV Groźny zaoferował mu dokonanie dywersji na Krymie, w celu odwrócenia ataku idącego na Moskwę, poprzez uderzenie na Kezlev (po polsku Kozłów, dziś Eupatoria). Różyński zamiast tego uderzył w 1576 roku na twierdze tatarskie w dolnym biegu Dniepru, prowadząc około 3 tysiące Kozaków[1]. Zginął w czasie wyprawy podczas oblężenia tatarskiej twierdzy Islam-Kerman[2] (zwana też Assemgrodek, Asłan-gorodok[1] lub Hasłanhorodka; dziś w jej miejscu znajduje się miasto Borysław[2]) Hasłanhorodka[3][4].
Różyński przeszedł do legendy kozackiej jako "hetman Bohdanko", był bohaterem wielu dum i pieśni. Niesłusznie przypisywano mu miano autorstwa reformy administracyjnej i wojskowej Kozaczyzny[1].
Po śmierci Różyńskiego następnym atamanem kozackim został Iwan Podkowa[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Nagielski 1992
- ↑ a b c Jakowenko 2011, s. 260
- ↑ Mychajło Hruszewski: Історія України-Руси. T. 7. Kijów: 1991. (ukr.).
- ↑ Hasłanhorodek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 554.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Natalia Jakowenko, Historia Ukrainy do 1795 roku, Warszawa 2011.
- Mirosław Nagielski, Bohdan Różyński, w: Polski Słownik Biograficzny, t. 32, Wrocław 1992.