Boreray
Boreray (gael.: Boraraigh) – niezamieszkana wyspa w archipelagu St Kilda na północy Oceanu Atlantyckiego.
Spis treści
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Boreray leży ok. 66 km na północny zachód od North Uist. Obejmuje ok. 86,5 ha (214 akrów), najwyższym wzniesieniem jest Mullach an Eilein (384 m).
Boreray uformowane jest z brekcji gabro i dolerytów[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Macauley (1764) donosi o istnieniu na wyspie pięciu druidzkich ołtarzy, wliczając duży kamienny krąg[2].
W 1931 wyspa została kupiona przez ornitologa, Johna Crichton-Stuarta. W 1957, po jego śmierci, została przypisana do National Trust for Scotland (NTS), obecnego właściciela[1].
St Kilda została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1986 w uznaniu dla wyjątkowego piękna przyrody oraz środowiska naturalnego. W lipcu 2004 za wyjątkowe uznano otaczające ją środowisko morskie. W lipcu 2005 w uznaniu dla dziedzictwa kulturowego wysp rozszerzono zakres, czyniąc tym samym archipelag jednym z nielicznych miejsc na ziemi z podwójnym statusem dziedzictwa – przyrody i kultury[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Klify są siedliskiem wielu ptaków morskich. W 1959 r. zostało zliczonych 45 000 par głuptaków. Znajduje się tu też ponad 130 różnych gatunków roślin. Na wyspie żyje także rzadka rasa owcy, zwanej również Boreray.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b World Heritage Sites Protected Areas Programme – St Kilda. United Nations Environment Programme. [dostęp 2008-01-05].
- ↑ Macauley, Rev Kenneth (1764) History of St Kilda. London
- ↑ St Kilda. National Trust for Scotland. [dostęp 2008-01-05].
