Boris Kuzniecow (historyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boris Kuzniecow
Państwo działania

 ZSRR

Data i miejsce urodzenia

5 października 1903
Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

5 września 1984
Moskwa, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich

doktor nauk filozoficznych
Specjalność: filozofia nauki
Alma Mater

Politechnika,
Dnieprzański Uniwersytet Narodowy im. Ołesia Honczara

Kierownik katedry
Uczelnia

Moskiewski Instytut Energetyczny

Okres spraw.

1930–1939

Odznaczenia
Nagroda Stalinowska
Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy

Boris Gieorgijewicz Kuzniecow (ros. Бори́с Григо́рьевич Кузнецо́в), właśc. Szapiro (ros. Шапиро[1]; 2 października 5 października 1903, zm. 5 września 1984 w Moskwie) – radziecki inżynier elektrotechniki i historyk nauki żydowskiego pochodzenia, doktor nauk filozoficznych (1937).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Instytutu Politechnicznego (1925), ukończył także studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Dnieprzańskiego (1927). Na początku lat 30. XX wieku kierował Wszechzwiązkowym Instytutem Badawczym Energetyki i Elektryfikacji[1]. Potem pracował w zakładzie historii przerodoznawstwa i techniki przy Akademii Nauk ZSRR. W latach 1930–1939 pełnił funkcję kierownika katedry w Moskiewskim Instytucie Energetycznym.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przekłady na język polski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]