Borna Ćorić
_(52036415791)_(edited).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 listopada 1996 |
| Wzrost |
188 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2013 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener | |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
12 (5 listopada 2018) |
| Australian Open |
4R (2019) |
| Roland Garros |
3R (2015, 2016, 2018, 2019, 2023) |
| Wimbledon |
2R (2015) |
| US Open |
QF (2020) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
413 (7 listopada 2016) |
Borna Ćorić (ur. 14 listopada 1996 w Zagrzebiu) – chorwacki tenisista, triumfator US Open 2013 w grze pojedynczej chłopców, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
W 2014 roku wziął udział w kwalifikacjach do wielkoszlemowego Wimbledonu, ale odpadł w pierwszej rundzie. Podczas US Open po raz kolejny grał w zawodach eliminacyjnych, tym razem wygrywając wszystkie trzy mecze i awansując do fazy głównej turnieju, w której pokonał rozstawionego Lukáša Rosola, a uległ Víctorowi Estrelli Burgosowi wynikiem 6:7(2), 6:4, 4:6, 2:6. W tym samym sezonie awansował półfinału turnieju ATP World Tour w Bazylei, gdzie pokonał m.in. Rafaela Nadala, i ćwierćfinału w Umagu.
Na początku 2016 roku dotarł do pierwszego w karierze finału z cyklu ATP World Tour, w Ćennaju, jednakże uległ w nim Stanowi Wawrince. Dokładnie trzy miesiące później drugi raz wystąpił w finale, tym razem w Marrakeszu, lecz bez powodzenia w rywalizacji z Federico Delbonisem. Latem zagrał w turnieju singlowym igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro odpadając w 1. rundzie.
W sezonie 2017 Ćorić wygrał pierwszy tytuł o randze ATP World Tour, w kwietniu w Marrakeszu, gdzie w finale obronił pięć piłek meczowych przeciwko Philippowi Kohlschreiberowi ostatecznie triumfując 5:7, 7:6(3), 7:5.
W 2018 roku wygrał drugi turniej rangi ATP World Tour na kortach trawiastych w Halle, gdzie bez straty seta doszedł do finału, pokonując w nim Rogera Federera 7:6(6), 3:6, 6:2. W połowie października Chorwat został finalistą zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju, eliminując m.in. w półfinale Federera. Spotkanie o tytuł Ćorić przegrał w dwóch setach z Novakiem Đokoviciem.
W 2019 roku Chorwat osiągnął finał zawodów w Petersburgu, przegrywając w nim 3:6, 1:6 z Daniiłem Miedwiediewem. Rok później ponownie awansował do finału tego turnieju, tym razem ulegając 6:7(5), 4:6 Andriejowi Rublowowi.
W 2022 roku zwyciężył w zawodach rangi ATP Tour Masters 1000 w Cincinnati, pokonując w finale Stefanosa Tsitsipasa 7:6(0), 6:2.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP w singlu był na 12. miejscu (5 listopada 2018), a w deblu na 413. pozycji (7 listopada 2016).
Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (3–5)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 10 stycznia 2016 | Ćennaj | Twarda |  Stan Wawrinka
|
3:6, 5:7 |
| Finalista | 2. | 10 kwietnia 2016 | Marrakesz | Ceglana |  Federico Delbonis
|
2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 16 kwietnia 2017 | Marrakesz | Ceglana |  Philipp Kohlschreiber
|
5:7, 7:6(3), 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 24 czerwca 2018 | Halle | Trawiasta | Roger Federer
|
7:6(6), 3:6, 6:2 |
| Finalista | 3. | 14 października 2018 | Szanghaj | Twarda |  Novak Đoković
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 4. | 22 września 2019 | Petersburg | Twarda (hala) |  Daniił Miedwiediew
|
3:6, 1:6 |
| Finalista | 5. | 18 października 2020 | Petersburg | Twarda (hala) | Andriej Rublow
|
6:7(5), 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 21 sierpnia 2022 | Cincinnati | Twarda |  Stefanos Tsitsipas
|
7:6(0), 6:2 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | 1R | 1R | 1R | 1R | 4R | 1R | 2R | – | 1R | 1R | 0 / 9 | 4–9 |
| French Open | – | 3R | 3R | 2R | 3R | 3R | 1R | – | 2R | 3R | 0 / 8 | 12–8 | |
| Wimbledon | – | 2R | 1R | 1R | 1R | – | NH | – | – | 1R | 0 / 5 | 1–5 | |
| US Open | 2R | 1R | 1R | 3R | 4R | 2R | QF | – | 2R | 1R | 0 / 9 | 12–8 | |
| Bilans spotkań | 1–1 | 3–4 | 2–4 | 3–4 | 5–4 | 6–2 | 4–3 | 1–1 | 2–2 | 2–4 | 0–1 | 0 / 31 | 29–30 |
Kariera juniorska[edytuj | edytuj kod]
W 2013 roku doszedł do finału zawodów gry pojedynczej chłopców podczas wielkoszlemowego US Open. W meczu mistrzowskim pokonał Thanasiego Kokkinakisa wynikiem 3:6, 6:3, 6:1. W tym samym sezonie osiągnął także dwa półfinały i jeden ćwierćfinał singlowych zawodów wielkoszlemowych.
Historia występów w juniorskim Wielkim Szlemie[edytuj | edytuj kod]
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (1–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 2013 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Thanasi Kokkinakis
|
3:6, 6:3, 6:1 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-24] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-10-24] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-10-24] (ang.).