Nilgau indyjski
Boselaphus tragocamelus[1] | |
(Pallas, 1766) | |
![]() | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Infrarząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
nilgau indyjski |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
![]() | |
Zasięg występowania | |
![]() |
Nilgau indyjski[3], dawniej: nilgau (Boselaphus tragocamelus) – największa antylopa azjatycka zamieszkująca subkontynent indyjski. Jedyny żyjący współcześnie przedstawiciel rodzaju nilgau[3] (Boselaphus).
Zamieszkuje suche lasy Indii, obecnie zagrożona z powodu dewastacji jej naturalnego środowiska. Hindusi niechętnie na nią polują ze względu na podobieństwo do świętych krów indyjskich (zebu).
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3f/Nilgai_zoo.jpg/220px-Nilgai_zoo.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3e/Female_nilgai.jpg/220px-Female_nilgai.jpg)
Barwa sierści ciemnopopielata, przechodząca u samców w niebieskawą, a u samic w brązową. Samce osiągają 1,8–2 m długości, nie licząc ogona, który dorasta do 45 cm. Wysokość w kłębie 1,2–1,5 m. Rogi niedługie, stożkowate – do 25 cm. Największe samce osiągają masę ponad 270 kg. Dymorfizm płciowy, oprócz różnic w ubarwieniu, ujawnia się też w wielkości i innych szczegółach wyglądu – samice są mniejsze i nie mają rogów, a na szyi samców pojawia się długa, ciemna "broda", słabo zaznaczona u samicy.
Dojrzałość płciową uzyskują ok. 18 miesiąca życia. Ciąża trwa 8 miesięcy. Samica rodzi zwykle 2 młode.
Nilgau indyjskie żyją w stadach od 4 do 20 osobników. Stare samce przechodzą czasem do samotniczego trybu życia.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cc/Nilgais_fighting%2C_Lakeshwari%2C_Gwalior_district%2C_India.jpg/220px-Nilgais_fighting%2C_Lakeshwari%2C_Gwalior_district%2C_India.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Boselaphus tragocamelus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Boselaphus tragocamelus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 180. ISBN 978-83-88147-15-9. [dostęp 2015-11-18].