Przejdź do zawartości

Broń bezodrzutowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Broń bezodrzutowa obsługiwana z ramienia

Broń bezodrzutowabroń palna, w której reakcja wypływu części gazów prochowych z lufy w kierunku przeciwnym do ruchu pocisku zapewnia równowagę broni podczas strzału[1].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

W broni tej dzięki zastosowaniu częściowo otwartego zamka obniżono ciśnienie gazów prochowych w lufie podczas strzału. Takie rozwiązanie pozwoliło na zastosowanie luf cienkościennych o niewielkiej masie. Wyeliminowanie odrzutu pozwoliło na ustawianie broni na lekkich podstawach, a w przypadku mniejszych kalibrów do możliwości strzelania z ramienia[2]. Gazy wypływające do tyłu zmniejszają sprawność układu miotającego i obniżają tym samym prędkość i donośność pocisków. Powstająca za bronią niebezpieczna strefa gorących gazów prochowych demaskuje stanowisko ogniowe.

Rozróżnia się najczęściej broń bezodrzutową w postaci[3]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]