Bronisław Duch (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Duch
podporucznik piechoty podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

3 września 1891
Grębów

Data i miejsce śmierci

26 marca 1919
pod Magierowem

Przebieg służby
Lata służby

1914–1919

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

20 Pułk Piechoty
1 Pułk Strzelców Podhalańskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Wojskowy Karola

Bronisław Bazyli Duch (ur. 3 września 1891 w Grębowie, zm. 26 marca 1919 pod Magierowem) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 września 1891 w Grębowie, w rodzinie Grzegorza, wachmistrza c. i k. żandarmerii, i Józefy z Małeckich. Był bratem Kazimierza (1890–1954) i Mieczysława (1894–1948)[1][2].

W latach 1893–1902 mieszkał w Szczawnicy i uczęszczał do tamtejszej szkoły powszechnej. Następnie kontynuował naukę w I, a później II Gimnazjum w Nowym Sączu. Tam w 1910 złożył maturę i wraz z braćmi działał w Związku Jastrzębim, a potem Polskich Drużynach Strzeleckich. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był 20 pułk piechoty. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1918 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3]. Dwukrotnie ranny (1915 i 1916).

W czasie wojny z Ukraińcami walczył w szeregach 1 pułku strzelców podhalańskich. Poległ 26 marca 1919 pod Magierowem[4][5]. Pochowany na tamtejszym cmentarzu wojskowym. Pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]