Bronisław Koskowski

Bronisław Koskowski
	; 1928
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1863 ; Łaszczów, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1946 ; Warszawa, Polska
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski
Zawód, zajęcie	farmaceuta
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	profesor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bronisław Koskowski (ur. 12 listopada 1863 w Łaszczowie, zm. 9 kwietnia 1946 w Warszawie) – polski farmaceuta i organizator studiów farmaceutycznych w Warszawie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów objął aptekę w Łaszczowie, gdzie od 1886 prowadził badania nad higieną i jakością środków spożywczych.

W okresie 1896–1908 prowadził kursy farmaceutyczne we Lwowie i w Warszawie. Był członkiem Ligi Narodowej w latach 1905–1908^[1].

Brał również udział w przerzucie nielegalnych wydawnictw i prasy ("Polak" i "Przegląd Wszechpolski") z Galicji na tereny Zamojszczyzny. W 1896 roku carska żandarmeria wpadła na trop działalności łaszczowskiego farmaceuty, czego następstwem była rewizja jego mieszkania.

Był pracownikiem Rady Lekarskiej Tymczasowej Rady Stanu^[2].

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[3].

W latach 1922–1931 i 1945–1946 był profesorem farmacji stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego, w tym wykładowcą Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Warszawskiego.

W czasie niemieckiej okupacji Warszawy współorganizował i prowadził tajne studia farmaceutyczne. Konspiracyjne dyplomy magistrów farmacji miały formę listu pisanego przez Koskowskiego do absolwenta o bezprzedmiotowej treści, lecz rozpoczynającego się słowami: Szanowny Panie Magistrze; Szanowna Pani Magister. Wszystkie wystawione w ten sposób dyplomy były honorowane przez odradzające się po wojnie struktury akademickie i władze.

Pochowany jest na cmentarzu Powązkowskim, kwatera 142-VI-5^[4]. Jego imię nosi jedna z sal w budynku Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego przy ul. Banacha.

Jego synem był Włodzimierz Koskowski, polski farmakolog, dziekan Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, prezes Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Podręcznik analizy chemicznej wody do picia (1909)
Receptura czyli Prawidła przepisywania i przyrządzania leków (1916)
Propedeutyka farmaceutyczna (1932)
Analityka kapilarna (1933)
Zarys historii leków (1935)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mała Encyklopedia Medycyny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979. ISBN 83-01-00200-X.

Łaszczów: wczoraj-dziś-jutro. Urząd Miasta w Łaszczowie, 2010. ISBN 978-83-924534-6-8.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 576.
↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 222.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
↑ Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAW KOSKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-02] .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Publikacje Bronisława Koskowskiego w bibliotece Polona

[1] Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 576.

[2] Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 222.

[3] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.

[4] Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAW KOSKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-02] .

[1]

[2]

[3]

[4]