Przejdź do zawartości

Bronisław Lubicz-Nycz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Lubicz-Nycz
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1906
Brzezowiec

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1981
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

Batalion Kiliński

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (powstanie warszawskie)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Warszawski Krzyż Powstańczy Srebrny Wawrzyn Akademicki

Bronisław Lubicz-Nycz (ur. 5 marca 1906 w Brzezowcu, zm. 6 sierpnia 1981 w Warszawie) – polski aktor, nauczyciel, żołnierz podziemia[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Henryka i Konstancji z Borkowskich. Młodszy brat Leszka[1]. Naukę w gimnazjum klasycznym w Nowym Sączu odbył w latach 1916–1924. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim i w sezonie 1925/26 był słuchaczem Instytutu Reduty w Warszawie, następnie z zespołem Reduty przeniósł się do Wilna, gdzie uczestniczył w jej pracach jako aktor i inspicjent. Brał udział w objazdach Reduty. Po uzyskaniu w roku 1928 absolutorium Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego otrzymał posadę nauczyciela w miejscowości Leśna Podlaska.

Po wybuchu II wojny światowej działał w konspiracji, od 1940 roku żołnierz Związku Walki ZbrojnejArmii Krajowej, ps. Leszek. W 1944 był adiutantem dowódcy batalionu Kiliński[1]. Brał udział w powstaniu warszawskim podczas którego został ciężko ranny[1]. Trafił do niewoli niemieckiej i został osadzony w Stalagu IV-B Mühlberg, następnie przeniesiony do Stalagu XI B Fallingbostel.

Uwolniony przez zachodnich aliantów wrócił do Warszawy jesienią 1945 roku, gdzie rozpoczął pracę w Ludowym Instytucie Oświaty i Kultury. Po jego likwidacji przez władze, zainicjował powołanie w roku 1949 Instytutu Wydawniczego „Sztuka”. Po wojnie był działaczem kultury, publicystą, pedagogiem, organizatorem i współtwórcą ruchu teatrów ludowych i aktywistą Towarzystwa Kultury Teatralnej, jego prezesem, członkiem prezydium ZG i członkiem honorowym.

Był współredaktorem Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN i Słownika Języka Polskiego[1].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 10-1-28)[2].

Grób szermierza Leszka Lubicz-Nycza i pedagoga Bronisława Lubicz-Nycza na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f A. K. Kunert, Z. Walkowski, Kronika kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Edipresse Polska, Warszawa 2005, ISBN 83-60160-99-6, s. 99.
  2. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  3. Lista odznaczonych Warszawskim Krzyżem Powstańczym. „Stolica”. Rok XXXVII, Nr 21 (1794), s. 15, 8 sierpnia 1982. Warszawa: Warszawskie Wyd. Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2024-09-01]. 
  4. M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 407 „za zasługi dla polskiej sceny”.