Przejdź do zawartości

Bronisław Przygodziński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Przygodziński
kapitan artylerii kapitan artylerii
Pełne imię i nazwisko

Bronisław Franciszek Przygodziński

Data i miejsce urodzenia

3 października 1898
Inowrocław

Data i miejsce śmierci

13 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego,
Wojsko Polskie

Jednostki

14 dywizjon artylerii ciężkiej
7 pułk artylerii ciężkiej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Bronisław Franciszek Przygodziński (ur. 3 października 1898 w Inowrocławiu[1], zm. 13 kwietnia[2] 1940 w Katyniu) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Stanisławy ze Słowińskich[1]. Student Uniwersytetu Poznańskiego[2]. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego. Uczestnik I wojny światowej w armii cesarstwa niemieckiego. W Wojsku Polskim od 1919. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii i z dniem 1 września 1921 został mianowany podporucznikiem artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, służył wówczas w 14 dywizjonie artylerii ciężkiej[4]. W 1922 był oficerem 7 pułku artylerii ciężkiej[5]. W 1923 był w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1920 i 2 lokatą[6]. W 1924 był poza wojskiem i jako były oficer zawodowy w stopniu porucznika należał do rezerwy 7 pac[7]. W 1934 podlegał pod PKU Poznań Miasto. Awansował do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939, był wówczas oficerem rezerwy 17 pułku artylerii lekkiej[3].

Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 dostał się do niewoli sowieckiej. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. 11 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[2] – lista wywózkowa 025/1 poz 9, nr akt 2200[8] z 9.04.1940[2]. Został zamordowany 13 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[2]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, wpis w księdze czynności pod datą 28.04.1943[9]. Figuruje liście AM-183-664. Przy szczątkach w mundurze znaleziono trzy pocztówki z nadawcą E. Przygodzińska, trzy listy i fotografię[10][11][12].

Stefan Frąckowiak, wójt gminy Kuślin, jeniec Kozielska, wspominał o nim w liście do rodziny[13].

W Archiwum Robla znajduje się: kalendarzyk znaleziony przy zwłokach kapitana Józefa Trepiaka, w którym Przygodziński został wymieniony pod datą 11 kwietnia 1940 jako jeden z oficerów wywiezionych tego dnia z obozu (pakiet 0867-06).

Znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 97 Nowym Kurierze Warszawskim nr 110 i Gazecie Lwowskiej[14]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Przemysłowiec, zamieszkały w Poznaniu przy ul. Półwiejskiej 19. Żonaty[1]. Prowadził firmę rymarsko-siodlarską - Zakłady Przemysłowe Bronisław Przygodziński i Ska w Poznaniu przy Al. Marszałka Piłsudskiego[15] oraz był współwłaścicielem wraz z Wacławem Scheitzem hurtowni tekstylno-gumowej Ha Te Ge, spółki jawnej. Ha Te Ge rozpoczęła działalność 15 lutego 1931[16].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Dąb Pamięci zasadzony przez Szkołę Podstawową nr 11 im Stefana Batorego w Inowrocławiu, certyfikat nr 1494/1771/WE/2009[18].

Ordery i Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

4 kwietnia 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[21].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 504.
  2. ↑ a b c d e УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 618.
  3. ↑ a b Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 197.
  4. ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 38), Warszawa, 8 października 1921, s. 1402.
  5. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych, Warszawa 1922, s. 216.
  6. ↑ a b Rocznik Oficerski, Warszawa 1923, s. 791, 828.
  7. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa 1924, s. 711, 782.
  8. ↑ J. Tucholski, op cit, s. 647.
  9. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 199.
  10. ↑ The Katyn Forest Massacre, Washington 1952, s. 139.
  11. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 183
  12. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  13. ↑ Zdzisław Kościański, Nowotomyślanie, ofiary zbrodni katyńskiej, „Przegląd Nowotomyski” (nr 4, 2007), Nowy Tomyśl 2007, s. 6.
  14. ↑ „Gazeta Lwowska” (nr 110, R 3), Lwów, 12 maja 1943, s. 2.
  15. ↑ „Kurier Poznański” (nr 438, R. 32, wydanie P), Poznań, 25 września 1937, s. 14.
  16. ↑ „Ogłoszenia Sądowe Zawierające Obwieszczenia Sądów Województwa Poznańskiego” (R. 7, nr 16), Poznań, 15 sierpnia 1931, s. 5.
  17. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  18. ↑ Bohaterowie – Strona 409 – Katyń… ocalić od zapomnienia [online] [dostęp 2019-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-01] (pol.).
  19. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-10].
  20. ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .
  21. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych
  • Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1924.
  • Rocznik Oficerski Rezerw, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1934.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • The Katyn Forest Massacre : hearings before the Select Committee to Conduct an Investigation of the Facts, Evidence and Circumstances of the Katyn Forest Massacre, Eighty-second Congress, first[-second] session, on investigation of the murder of thousands of Polish officers in the Katyn Forest near Smolensk, Russia, Washington 1952.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bronisław_Przygodziński&oldid=74933953”