Budynek Jagiellońska 9 w Bydgoszczy
53°07′26″N 18°00′22″E/53,123889 18,006111 Widok od strony ul. Jagiellońskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Jagiellońska 9 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Müller |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Bydgoszczy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
| 53°07′26″N 18°00′22″E/53,123889 18,006111
| |
Budynek Jagiellońska 9 w Bydgoszczy – zabytkowy budynek administracyjny, położony przy ul. Jagiellońskiej 9 w Bydgoszczy.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Budynek znajduje się w centrum Bydgoszczy, przy skrzyżowaniu ulic: Jagiellońskiej i Konarskiego w pobliżu Ronda Jagiellonów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budynek został wzniesiony w 1872 r. dla szkoły obywatelskiej dla chłopców (niem. Bürgerschule), która uprzednio mieściła się w dawnym klasztorze karmelitów. Była to elitarna szkoła ludowa, w której nauka trwała 9 lat, zaś program nauczania uwzględniał naukę języka angielskiego. Wychowankowie szkoły należeli z reguły do zamożniejszych warstw mieszczańskich, mogących opłacać stosunkowo wysokie czesne[1]. W 1884 r. szkołę przeniesiono do obecnej siedziby Zespołu Szkół Plastycznych[2], a budynek zajęła Miejska Szkoła Średnia dla Dziewcząt (niem. Städtische mittlere Mädchenschule).
Od 21 lutego 2000 r. działa Kujawsko-Pomorskiego Centrum Edukacji Nauczycieli w Bydgoszczy oraz bydgoskie przedstawicielstwo Urzędu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko-Pomorskiego.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Budynek został wzniesiony w stylu historyzującym, z przewagą form klasycyzujących. Rzut obiektu posiada plan litery „L”, z wydatnym ryzalitem środkowym od frontu. Jest to budynek piętrowy, z poddaszem, podpiwniczony, częściowo w typie suteren. Biforyjny otwór wejściowy w przyziemiu zwieńczony jest trójkątnym naczółkiem, a w tympanonie umieszczono kolistą blendę. Elewacje dzielone są gzymsami kordonowymi i szerokim fryzem, przerwanym w ryzalicie. Parter zdobiony jest boniowaniem. W ryzalicie okna zamknięte są półkoliście, a pozostałe otoczone profilowanymi opaskami, na piętrze ze wspólnymi gzymsami nadokiennymi[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Historia Bydgoszczy. Tom I. Do roku 1920: red. Marian Biskup: Bydgoszcz: Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa-Poznań 1991. ISBN 83-01-06666-0, str. 588.
- ↑ Czachorowski Antoni red.: Atlas historyczny miast polskich. Tom II Kujawy. Zeszyt I Bydgoszcz. Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Toruń 1997.
- ↑ Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Umiński Janusz: Bydgoszcz. Przewodnik. Regionalny Oddział PTTK „Szlak Brdy”, Bydgoszcz 1996.