Budynek Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Radomskich w Radomiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Budynek Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Radomskich w Radomiu
Symbol zabytku nr rej. 335/A/86 z 03.04.1986
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

 Radom

Adres

ul. Piłsudskiego 15

Styl architektoniczny

neogotyk

Architekt

August Załuski

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

1897

Położenie na mapie Radomia
Mapa konturowa Radomia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Budynek Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Radomskich w Radomiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Budynek Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Radomskich w Radomiu”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Budynek Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Radomskich w Radomiu”
Ziemia51°23′57,84″N 21°09′08,78″E/51,399400 21,152440

Budynek Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Radomskich w Radomiuzabytkowy budynek znajdujący się w Radomiu, przy ulicy Piłsudskiego 15. Obiekt jest częścią szlaku turystycznego Zabytki Radomia[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kasa Pożyczkowa Przemysłowców Radomskich była założoną 2 lipca 1881 roku instytucją finansową zrzeszającą przemysłowców guberni radomskiesj. Główna siedziba Kasy została wzniesiona w 1897 roku na parceli przy ówczesnej ulicy Szerokiej 15 w Radomiu. Autorem projektu neogotyckiego gmachu był budowniczy miejski Radomia August Załuski. Budynek był siedzibą Kasy do 1 stycznia 1922 roku, kiedy to przekształcono ją w Bank Przemysłowców Radomskich S.A. Po likwidacji tej instytucji na początku 1933 roku gmach przy ulicy Piłsudskiego zajmowały kolejno Bank Gospodarstwa Krajowego, Bank Inwestycyjny, Narodowy Bank Polski oraz Powszechny Bank Godpodarczy SA w Łodzi. Od lat 90. XX w. budynek dawnej Kasy zajmuje radomski oddział Banku Pekao[2][3][4].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Jednopiętrowy gmach dawnej Kasy utrzymany jest w stylu neogotyckim. Dziewięcioosiowa fasada wykończona czerwoną, formowaną cegłą posiada dwa skrajne ryzality nakryte trójkątnymi szczytami, ozdobione balkonami i herbami guberni radomskiej. Fasada uzupełniona jest licznymi elementami wykonanymi z piaskowca. Oryginalny wystrój wnętrz zachował się m.in. na klatce schodowej i w sali operacyjnej na I piętrze (m.in. posadzki, sztukaterie, metaloplastyka, oświetlenie, snycerka)[5].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Szlak Turystyczny Zabytki Radomia. Centrum Informacji Turystycznej w Radomiu.
  2. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, ss. 19, 98
  3. red. S. Witkowski, Radom: dzieje miasta w XIX i XX wieku, Warszawa 1985, s. 138
  4. Radomski Szlak Historyczny. Urząd Miejski w Radomiu. (pol.).
  5. red. W. Kalinowski, Urbanistyka i architektura Radomia, Lublin 1979, s. 171