Bukówka (Kotlina Kłodzka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bukówka
Ilustracja
Bukówka od południowego zachodu
Państwo

 Polska

Pasmo

Wzgórza Rogówki
Sudety Środkowe

Wysokość

472[1] m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Bukówka”
Ziemia50°22′19,67″N 16°42′36,38″E/50,372131 16,710106
Bukówka od południowego wschodu

Bukówkawzniesienie 472 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Kotlinie Kłodzkiej.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie położone w Sudetach Środkowych, na Wzgórzach Rogówki, we wschodnim krańcu Kotliny Kłodzkiej około 0,6 km na północ od centrum miejscowości Ołdrzychowice Kłodzkie[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Bukówka jest jednym z większych pod względem wysokości wzniesień Wzgórz Rogówki górującym nieznacznie od strony północnej nad pobliskimi Ołdrzychowicami Kłodzkimi. Wyrasta w środkowym fragmencie ciągnącego się równoleżnikowo grzbietu Wzgórz Rogówki. Wznosi się w kształcie wyraźnej kopuły z nieznacznie stromymi zboczami, w niewielkiej odległości od sąsiednich wzniesień: Sośniny, położonej po zachodniej stronie i Sarnicy po wschodniej, od których oddzielona jest niewielkimi siodłami.

Podłoże wzniesienia zabudowane jest z granitoidów masywu kłodzko-złotostockiego, utworzonych z granodiorytów amfibolowych[1]. Szczyt i zbocza wzniesienia pokrywa warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich - osadów powstałych w chłodnym, klimacie peryglacjalnym. Szczyt wzniesienia oraz całe zbocza porasta las świerkowy. U podnóża wzniesienia, po południowej stronie, położona jest łańcuchowa wieś Ołdrzychowice Kłodzkie[1]. Położenie wzniesienia, kształt i wyraźna część szczytowa, czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.

U południowego podnóża wzniesienia stoi pałac otoczony rozległym parkiem, w którym w 1800 gościła Luiza Meklemburska królowa pruska; żona Fryderyka Wilhelma III Hohenzollerna[2].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Na szczyt nie prowadzi szlak turystyczny, a jedynie ścieżka odchodząca od szlak turystyczny czarny szlaku, prowadzącego częściowo południowo-wschodnim podnóżem wzniesienia[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 59. ISBN 83-85773-06-1.
  2. F. Ludwig: Grafschaft Glatz in Wort und Bild. Glatz, 1896/1897, s. 131. (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]