Kotlina Kłodzka
|
||
 Kotlina Kłodzka z Zieleńca |
||
 Zasięg regionu w obrębie Polski |
||
| Megaregion | Pozaalpejska Europa Środkowa | |
| Prowincja | Masyw Czeski | |
| Podprowincja | Sudety z Przedgórzem Sudeckim | |
| Makroregion | Sudety Środkowe | |
| Mezoregion | Kotlina Kłodzka | |
Kotlina Kłodzka (czes. Kladská kotlina, niem. Glatzer Kessel) (332.54) – kraina geograficzna w Sudetach. Jest to kotlina w Sudetach Środkowych otoczona przez Góry Bardzkie, Wzgórza Włodzickie, Wzgórza Ścinawskie, Góry Stołowe, Góry Bystrzyckie, Góry Złote i Masyw Śnieżnika i wraz z nimi tworzy krainę historyczną zwaną ziemią kłodzką[1]. Głównym miastem jest Kłodzko.
Spis treści
Błędne nazewnictwo[edytuj]
Kotlina jest często odwiedzana przez turystów po drodze do leżących nie w Kotlinie Kłodzkiej, lecz w otaczających ją górach, znanych uzdrowisk takich jak Polanica-Zdrój, Duszniki-Zdrój, Kudowa-Zdrój czy Lądek-Zdrój. Stąd potocznie pojęcie Kotlina Kłodzka często jest mylnie rozciągane na całą ziemię kłodzką.
Podział na mikroregiony[edytuj]
W skład Kotliny Kłodzkiej wchodzą następujące mikroregiony[1]:
- właściwa Kotlina Kłodzka,
- Wzgórza Rogówki,
- Wysoczyzna Łomnicy,
- Obniżenie Bystrzycy Kłodzkiej,
- Wysoczyzna Idzikowa,
- Wysoczyzna Międzylesia.
Wysoczyznę Łomnicy, Obniżenie Bystrzycy Kłodzkiej, Wysoczyznę Idzikowa oraz Wysoczyznę Międzylesia często łączy się w odrębną jednostkę – Rów Górnej Nysy[1].
Budowa geologiczna[edytuj]
Pod względem geologicznym obejmuje fragmenty następujących jednostek: metamorfiku kłodzkiego, struktury bardzkiej, masywu kłodzko-złotostockiego, niecki śródsudeckiej i rowu Górnej Nysy. Podłoże zbudowane ze skał metamorficznych oraz magmowych wieku paleozoicznego oraz częściowo z piaskowców permskich i górnokredowych, jest przykryte kenozoicznymi piaskami, żwirami, iłami, glinami oraz lessami.
Rzeźba terenu[edytuj]
Rzeźba terenu jest zróżnicowana. Centrum Kotliny oraz część południową i zachodniąa tworzy wysoczyzna z niewielkimi wzgórzami Forteczna Góra w Kłodzku, Czerwoniak wraz z głęboko wciętymi dolinami rzek – Nysy Kłodzkiej, Białej Lądeckiej i Ścinawki[1]. Na wschodzie wznosi się niewysokie, zalesione pasmo Wzgórz Rogówki o charakterze górskim[1].
Wody[edytuj]
Przez środek Kotliny przepływa Nysa Kłodzka, do której powyżej Kłodzka wpada Biała Lądecka i Bystrzyca Dusznicka, a poniżej Ścinawka[1].
Miejscowości[edytuj]
W obrębie Kotliny Kłodzkiej położone są następujące miejscowości lub ich części (w podziale na mikroregiony)[1]:
- właściwa Kotlina Kłodzka: Kłodzko, Boguszyn, Chocieszów, Jaszkowa Dolna, Kamieniec, Korytów, Krosnowice, Książek, Ławica, Marcinów, Mikowice, Niwa, Piszkowice, Roszyce, Stary Wielisław, Szalejów Dolny, Szalejów Górny, Wolany, Gołogłowy, Bierkowice;
- Wzgórza Rogówki: Droszków, Jaszkowa Górna, Rogówek, Ołdrzychowice Kłodzkie, Żelazno;
- Wysoczyzna Łomnicy: Nowa Łomnica, Ponikwa, Stara Bystrzyca, Stara Łomnica, Starków, Starkówek, Szklarka, Wyszki;
- Obniżenie Bystrzycy Kłodzkiej: Bystrzyca Kłodzka, Długopole Dolne, Długopole Górne, Długopole-Zdrój, Domaszków, Gorzanów, Jaworek, Marianówka, Mielnik, Niedźwiedna, Pławnica, Stary Waliszów, Wilkanów, Zabłocie;
- Wysoczyzna Idzikowa: Idzików, Kamienna, Nowy Waliszów;
- Wysoczyzna Międzylesia: Międzylesie, Dolnik, Gajnik, Goworów, Michałowice, Nagodzice, Nowa Wieś, Pisary, Roztoki, Smreczyna.
Zobacz też[edytuj]
Przypisy[edytuj]
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 13-22. ISBN 83-85773-06-1.
Bibliografia[edytuj]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1
- K.R. Mazurski, Przewodnik turystyczny. Ziemia kłodzka, Część południowa, Wyd. „Sudety”, Wrocław 1996, ISBN 8385550763.
- W. Brygier, T. Dudziak, Przewodnik turystyczny. Ziemia kłodzka, Ofic. wyd. „Rewasz”, Pruszków 2010, ISBN 8389188953.
- Praca zbiorowa, Mapa – Sudety Środkowe, skala 1:40 000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2005, ISBN 83-60044-44-9.
