Buton
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
4408 km² |
| Populacja (2010) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Indonezji  | |
| 4,74510°S 122,93480°E/-4,745100 122,934800 | |
Buton, także Butung[1] – wyspa w Indonezji na morzu Banda u południowo-wschodniego wybrzeża Celebes; powierzchnia 4408 km², ok. 448 tys. mieszkańców (2010)[1].
Na zachód od Buton leży wyspa Muna, na południowy wschód wyspy Tukangbesi, na północ wyspa Wowoni.
Powierzchnia górzysta, najwyższy szczyt Wani (1190 m n.p.m.). Uprawa ryżu, kukurydzy, trzciny cukrowej, kawowca, tytoniu szlachetnego; rybołówstwo; eksploatacja lasów (gł. drewno tekowe); wydobycie asfaltu.
Pod koniec XVI w. wyspa przeszła pod kontrolę Sułtanatu Ternate[2][3]. Od zakończenia II wojny światowej należy do Indonezji. Historycznie był to znaczący ośrodek handlowy. Sama nazwa Buton pochodzi od słowa butu, które w języku ternate oznacza „targowisko”[2]. W regionie przeważa islam[4]. Na wyspie są używane języki: wolio, cia-cia, muna, pancana, lasalimu i busoa. Południowa część wyspy jest najbardziej różnorodnym językowo zakątkiem prowincji[5].
Administracyjnie należy do prowincji Celebes Południowo-Wschodni[1]; stanowi część dystryktu Buton. Główne miasto to Bau-Bau (159 tys. mieszkańców, 2020)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Butung. [w:] Encyclopaedia Beliana [on-line]. [dostęp 2023-03-18]. (słow.).
- ↑ a b Leontine E. Visser: Foreign Textiles in Sahu Culture. W: Mattiebelle Gittinger (red.): To Speak with Cloth: Studies in Indonesian Textiles. Los Angeles: Museum of Cultural History, University of California, 1989, s. 80–90. ISBN 978-0-930741-17-4. OCLC 20970370. [dostęp 2022-12-31]. Cytat: [...] of Buton, the island southeast of Sulawesi which was conquered and became part of the Ternate sultanate in 1580. Because of its strategic geographical position, Buton served as a major stopping place for military and merchant vessels, whence it got the name of "market" after the Ternate word butu for marketplace (s. 84). (ang.).
- ↑ David E. Mead: Proto-Bungku-Tolaki: reconstruction of its phonology and aspects of its morphosyntax. Ann Arbor: UMI Dissertation Services, 1998, s. 8. OCLC 222911641. [dostęp 2022-12-22]. (ang.).
- ↑ Religion and expressive culture - Butonese. everyculture.com. [dostęp 2022-11-05]. (ang.).
- ↑ René van den Berg: Preliminary notes on the Cia-Cia language (South Buton). W: D. Teljeur, Harry A. Poeze, J.W. Schoorl (red.): Excursies in Celebes. Leiden: KITLV Uitgeverij, 1991, s. 305–324, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 147. DOI: 10.1163/9789004454224_019. ISBN 978-90-04-45422-4. ISBN 978-90-67-18032-0. OCLC 24794430. [dostęp 2023-05-23]. (ang.).