Carlos Morales Santos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carlos Morales
Pełne imię i nazwisko

Carlos Leonardo Morales Santos

Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1968
Asunción

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1985–1988 Club Guaraní ? (?)
1988–1991 CA Independiente ? (?)
1991–1992 Universidad de Chile ? (?)
1993 Gimnasia y Esgrima La Plata 11 (1)
1993–1994 Newell’s Old Boys 6 (1)
1994–1999 Gimnasia y Esgrima Jujuy 134 (31)
1999–2002 CA Colón 52 (2)
2002–2003 Gimnasia y Esgrima Jujuy 37 (5)
2003–2004 Racing Córdoba ? (?)
2004–2006 San Martín Tucumán ? (?)
2006–2007 Central Norte ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1997–1998  Paragwaj ? (?)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Carlos Leonardo Morales Santos (ur. 11 kwietnia 1968 w Asunción) – paragwajski piłkarz grający na pozycji lewego pomocnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Morales urodził się w Asunción, ale przez całą piłkarską karierę występował w Argentynie. Jego pierwszym klubem był zespół CA Independiente, w którym zadebiutował w dorosłym futbolu i grał do 1992 roku. Wtedy też przeniósł się do drużyny Gimnasia y Esgrima La Plata, ale i tam i w następnym zespole, Newell’s Old Boys, był tylko rezerwowym. W 1994 roku został piłkarzem Gimnasia y Esgrima Jujuy. Tam występował w podstawowym składzie i przez kolejne 5 sezonów był podstawowym zawodnikiem tej drużyny. W 1999 roku odszedł do Cólonu Santa Fe i tam grał przez trzy lata. W 2002 roku wrócił do Gimnasia y Esgrima Jujuy, a rok później został zawodnikiem grającego w trzeciej lidze Racingu Córdoba. W latach 2004–2006 grał w San Martín Tucumán, a karierę kończył w zespole Central Norte z miasta Salta.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Paragwaju Morales zadebiutował w 1997 roku. W 1998 został powołany przez selekcjonera Paula Césara Carpegianiego do kadry na Mistrzostwa Świata we Francji. Tam był rezerwowym zawodnikiem i rozegrał tylko jedno spotkanie: zremisowane 0:0 z Bułgarią, które było jego ostatnim w drużynie narodowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]