Castello Estense

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek d’Este
Castello Estense lub Castello di San Michele
Ilustracja
Zamek z widoczną fosą
Państwo

 Włochy

Region

 Emilia-Romania

Miejscowość

Ferrara

Typ budynku

zamek rezydencyjno-obronny

Styl architektoniczny

renesans

Architekt

Bartolino da Novara, Girolamo da Carpi

Rozpoczęcie budowy

29 września 1385

Ważniejsze przebudowy

2. poł. XVI w., XXI w.

Pierwszy właściciel

ród d’Este

Kolejni właściciele

legaci papiescy

Położenie na mapie Emilii-Romanii
Mapa konturowa Emilii-Romanii, u góry nieco na prawo znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek d’Este”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek d’Este”
Ziemia44°50′15,3″N 11°37′10,1″E/44,837583 11,619472
Strona internetowa

Castello Estense lub Castello di San Michelezamek w centrum Ferrary, wybudowany w stylu renesansowym na otoczonej fosą wyspie. Pierwotnie należał do rodu d’Este, od 1597 siedziba legata papieskiego. Charakteryzuje się mocno rozczłonkowaną bryłą z czterema wieżami narożnymi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotną siedzibą rodu d’Este w Ferrarze był dzisiejszy Palazzo Municipale. W maju 1385 za panowania Mikołaja II Kulawego seniora Ferrary doszło do rozruchów w mieście, których przyczyną był sprzeciw wobec obciążeń fiskalnych ludności i wystawnego życia dworu. Po stłumieniu buntu Mikołaj II stwierdził, że dotychczasowa siedziba w centrum miasta nie stanowi dostatecznej ochrony dworu. W związku z tym podjął on kroki zmierzające do wybudowania nowej siedziby, która mogłaby pełnić funkcje obronne, usytuowanej tak by z łatwością można było zbiec poza miasto.

Projekt powierzono architektowi Bartolino da Novara. Przy budowie wykorzystano Porta dei Leoni (dzisiejsza Torre dei Leoni-Wieża Lwów), która stanowiła część obwarowań miejskich. Kamień węgielny pod zamek położył Albert d’Este w dzień św. Michała (29 września 1385 r.). Zamek był gotowy po szesnastu miesiącach[1]. Do istniejącej wieży dobudowano ściany osłonowe z trzema kolejnymi dobudowanymi wieżami.

Wraz z rozwojem miasta mury miejskie przesunięto, w związku z tym funkcja obronna straciła na znaczeniu, a w zamku zaczęto budować pomieszczenia mieszkalne. Znaczna przebudowa nastąpiła po pożarze w 1544 r. za panowania Herkulesa II. Renowacja zrealizowana została przez Girolamo da Carpi. Nadana wówczas bryła przetrwała do dzisiejszych czasów.

Zamek służył d’Estom do końca ich panowania w Ferrarze. Wraz z bezpotomną śmiercią Alfonsa II w 1597 r. oraz przejściem Ferrary pod władzę papiestwa zamek od 1598 r. stał się siedzibą legatów papieskich.

Na początku XXI w. zamek poddano gruntownej rewitalizacji[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. K. Chłędowski: Dwór w Ferrarze. s. 19.
  2. B. Pomykalska, P. Pomykalski, Bolonia i Emilia-Romania, Gliwice 2018, s. 215.