Catterino Cavos
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Catterino Cavos (ur. 30 października 1775 w Wenecji, zm. 28 kwietnia?/10 maja 1840 w Petersburgu[1][2]) – włoski kompozytor i dyrygent, działający przez większą część życia w Rosji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kształcił się w Wenecji u Francesco Bianchiego[1][2][3]. Początkowo dyrygował w Teatro La Fenice w Wenecji, którego jego ojciec Alberto był dyrektorem[1][3]. Tam też w 1798 roku wystawił swoją kantatę L’Eroe[2]. Na przełomie 1798 i 1799 roku wraz z włoską trupą operową wyjechał do Petersburga, gdzie podjął działalność jako dyrygent carskich teatrów i kompozytor[2][3]. Z Petersburgiem związany był do końca życia, w 1803 roku otrzymał posadę kierownika teatru włoskiego, w 1806 roku dyrygenta opery rosyjskiej, w 1822 roku inspektora orkiestr nadwornych, a w 1832 roku dyrektora muzycznego teatrów carskich[3].
Swoją działalnością przyczynił się do rozwoju opery w Rosji, wprowadził na rosyjskie sceny m.in. Wolnego strzelca Carla Marii von Webera, Fra Daviolo Daniela Aubera, Roberta Diabła Giacomo Meyerbeera i Zampę Ferdinanda Hérolda[3]. W swojej własnej twórczości wykorzystywał motywy oparte na rosyjskich melodiach ludowych, także tematyka librett jego oper nawiązuje do rosyjskich baśni i legend[3].
Był m.in. autorem oper Niewidzialny kniaź (Князь-невидимка, wyst. 1805), Ilja Bohater (Илья-Богатырь, wyst. 1807), Kozak-wierszopis (Козак-стихотворец, wyst.1812), Iwan Susanin (Иван Сусанин, wyst. 1815), Dobrynia Nikitycz (Добрыня Никитич, wyst. 1818) i Car Ptak (Царь-Птица, wyst. 1823)[2]. Największe znaczenie ma opera Iwan Susanin, oparta na życiu rosyjskiego bohatera narodowego o tym imieniu[2]. Stała się ona inspiracją dla powstałej później opery Michaiła Glinki Życie za cara, której prawykonaniem Cavos dyrygował[2][3].
Żonaty był ze śpiewaczką Camillą Baglioni, z którą miał synów Alberta (1801–1863) i Giovanniego (1805–1861)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 147. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 605. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 61. ISBN 83-224-0223-6.