Celius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Widok na wzgórze od strony południowej.

Celius (łac. Caelius mons, wł. Celio) – jedno z siedmiu wzgórz w obrębie Rzymu, położone pomiędzy Eskwilinem i Awentynem. W starożytności było dzielnicą zamieszkaną przez zamożnych Rzymian. Do dnia dzisiejszego zachowały się m.in.: Mury Aureliańskie, fundament świątyni Klaudiusza, ruiny willi rodu Lateranii Plautii.

Przyłączone do miasta przez króla Tullusa Hostiliusza[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, str. 215, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ​ISBN 83-85719-84-9​
p • d • e
Siedem wzgórz Rzymu
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Celius&oldid=51608222”