Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Rudce (drewniana)
 nr rej. A-249 z dnia 28.09.1982[1]
| |||||||||||||
| Świątynia nieczynna kultowo | |||||||||||||
.jpg) Elewacja boczna | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Wezwanie |
Zaśnięcie NMP | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu przeworskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Sieniawa  | |||||||||||||
 50°13′21,5″N 22°37′18,9″E/50,222639 22,621917
| |||||||||||||
Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Rudce – drewniana cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Rudce koło Przeworska.
Cerkiew w Rudce to jeden z najcenniejszych zabytków architektury drewnianej na terenie Polski południowo-wschodniej[2]. Reprezentuje archaiczny typ świątyni sięgający swoją formą do średniowiecznej architektury cerkiewnej[3]. Została włączona do szlaku architektury drewnianej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Cerkiew zbudowana została w 1693. W XVIII w. przekształceniu uległa nawa (zlikwidowanie przydachu na rysiach, zastąpienie go podcieniem) i babiniec (wzniesiono nad nim nową wieżę). W 1924 cerkiew przesunięto o 20 m w celu budowy nowej murowanej świątyni. Od tego czasu przestała pełnić funkcje kultowe. Po 1947 po wysiedleniu ludności ukraińskiej opuszczona. Remontowana w 1958. W 1986 zniszczeniu uległa wieża nad babińcem przez złamane drzewo. W 1988 i latach 90. XX w. remontowana. Generalny remont przeprowadzono w latach 2011–2012, ale nie odtworzono zniszczonej wieży[2].
-
Elewacja frontowa -
Widok od strony prezbiterium -
Fragment
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2018-07-17].
- ↑ a b Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 103. ISBN 978-83-61577-68-3. OCLC 922211420.
- ↑ Stanisław Kryciński: Pogórze Przemyskie. Mapa turystyczna. Komentarz do mapy.. Wydawnictwo DEMART, Warszawa 2006, s. 2. ISBN 83-7427-274-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wędrówki podkarpackie. Przewodnik turystyczny, Jan Sołek (red.), Stanisław Orłowski, Rzeszów: Podkarpacka Regionalna Organizacja Turystyczna, 2004, ISBN 83-918711-1-8, OCLC 749713440.
.jpg){kind=small}