Przejdź do zawartości

Chlorówka grynszpanowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chlorówka grynszpanowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

patyczniaki

Rząd

tocznikowce

Rodzina

Chlorociboriaceae

Rodzaj

chlorówka

Gatunek

chlorówka grynszpanowa

Nazwa systematyczna
Chlorociboria aeruginosa (Oeder) Seaver
Mycologia 28(4): 391 (1936)

Chlorówka grynszpanowa (Chlorociboria aeruginosa (Oeder) Seaver) – gatunek grzybów należący do rzędu tocznikowców (Helotiales)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Chlorociboria,, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1770 roku Georg Christian Oeder, nadając mu nazwę Helvella aeruginosa. Obecną nazwę nadał mu w 1936 r. Fred Jay Seaver[1].

Ma 10 synonimów. Niektóre z nich:

  • Chlorosplenium discoideum Massee 1895
  • Helotium aeruginosum (Oeder) Gray 1821[2].

Nazwa polska według M.A. Chmiel[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Owocnik

Typu apotecjum z bardzo krótkim trzonem, początkowo miseczkowaty, w trakcie rozwoju coraz bardziej rozszerzający się, z falistymi krawędziami, osiągający średnicę 0,5–1 cm i wysokość poniżej 1 cm. Górna, płodna powierzchnia jest jasnozielona i gładka, dolna, sterylna jest filcowata i bladoniebieskozielona, ciemniejąca z wiekiem. Trzon centralny lub nieco ekscentryczny, tej samej barwy co dolna powierzchnia[4].

Cechy mikroskopowe

Worki 8-zarodnikowe, 65 × 5 µm. Parafizy wąsko maczugowate. Zarodniki 9-14 × 2-4 µm z dwoma niewielkimi gutulami; po jednej na każdym końcu[4].

Gatunki podobne

Morfologicznie bardzo podobna jest chlorówka drobna (Chlorociboria aeruginascens). Gatunki te rozróżnić można tylko badaniami mikroskopowymi[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Chlorówka grynszpanowa znana jest na niektórych wyspach i na wszystkich kontynentach poza Antarktydą i Afryką[5]. W Polsce M.A. Chmiel w 2006 r. przytoczyła liczne stanowiska tego gatunku[3], w późniejszych latach również podano wiele jego stanowisk[6].

Grzyb naziemny, saprotrof występujący na martwym drewnie[3]. Rozwija się na dobrze spróchniałych, pozbawionych kory kłodach i gałęziach, zwłaszcza dębów, buków i leszczyny. W miejscu jego rozwoju drewno zmienia barwę na zieloną, ale owocniki zwykle tworzą się latem i jesienią. Pojawiają się dość rzadko, częściej grzyb występuje tylko w postaci grzybni zabarwiającej drewno na zielono[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-03-06] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2023-03-06] (ang.).
  3. a b c Maria Alicja Chmiel, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany PAN, 2006, ISBN 978-83-89648-46-4.
  4. a b c d Chlorociboria aeruginosa (Vahl) Seaver ex C S Ramamurthi, R P Korf & L R Batra – Turquoise Elfcup [online], First Nature [dostęp 2023-03-06] (niem.).
  5. Występowanie Chlorociboria aeruginosa na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-03-06] (ang.).
  6. Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-03-04].