Chrośnica (województwo dolnośląskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chrośnica
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. Jadwigi
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

karkonoski

Gmina

Jeżów Sudecki

Liczba ludności (III 2011)

181[2]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

58-500[3]

Tablice rejestracyjne

DJE

SIMC

0189747

Położenie na mapie gminy Jeżów Sudecki
Mapa konturowa gminy Jeżów Sudecki, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Chrośnica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Chrośnica”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Chrośnica”
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego
Mapa konturowa powiatu karkonoskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Chrośnica”
Ziemia50°58′45″N 15°47′16″E/50,979167 15,787778[1]

Chrośnica (niem. Ludwigsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Jeżów Sudecki.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Chrośnica liczy 181 mieszkańców (III 2011 r.).

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się w Górach Kaczawskich, w dolinie potoku Lipka (Chrośnicki Potok) pomiędzy Grzbietem Północnym a Grzbietem Południowym. Miejscowość jest położona około 15 km od Jeleniej Góry.

Nazwy historyczne[edytuj | edytuj kod]

  • 1305 – Ludwigsdorf
  • 1677 – Luschdorf
  • 1726 – Ludwigsdorff
  • 1765 – Ludewigsdorf
  • 1786 - Ludwigsdorf
  • 1840 – Lutschdorf, Ludwigsdorf
  • 1945 – Ludwików
  • 1946 - Chrośnica[4]

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[5]:

  • kościół pw. św. Jadwigi, z XIV-XV wieku, przebudowany w XIX wieku
  • cmentarz przykościelny

inne zabytki:

  • pięć starych monolitowych krzyży wmurowanych w mur kościoła i cmentarza przykościelnego, które opisywane są często jako tzw. krzyże pokutne (pojednania); jest to jednak tylko hipoteza nie poparta żadnymi dowodami lecz wyłącznie nieuprawnionym założeniem, że wszystkie stare kamienne monolitowe krzyże, są krzyżami pokutnymi (pojednania)[6]; w rzeczywistości powód fundacji krzyży może być różnoraki.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16566
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 158 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Góry Kaczawskie. Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 6, pod red. Marka Staffy, Wrocław, I-BiS, 2000, ISBN 83-85773-27-4, s. 76
  5. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 46. [dostęp 2012-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  6. Arkadiusz Dobrzyniecki. Krzyże i kapliczki pokutne ziemi złotoryjskiej - historia pewnego mitu. „Pomniki Dawnego Prawa”. 11-12 (wrzesień-grudzień 2010), s. 32-37, 2010. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]