Przejdź do zawartości

Chthonius tenuis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chthonius tenuis
L. Koch, 1873
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

zaleszczotki

Podrząd

Epiocheirata

Nadrodzina

Chthonioidea

Rodzina

Chthoniidae

Podrodzina

Chthoniinae

Plemię

Chthoniini

Rodzaj

Chthonius

Podrodzaj

Chthonius s.str.

Gatunek

Chthonius tenuis

Synonimy
  • Chthonius (Chthonius) tenuichelatus Hadži, 1937
  • Chthonius microphthalmus vallei Caporiacco, in Bianchi, Caporiacco, Massera and Valle, 1949

Chthonius tenuisgatunek zaleszczotka z rodziny Chthoniidae.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1873 roku przez Ludwiga Carla Christiana Kocha. Jako miejsce typowe wskazano Digne-les-Bains w Alpach Górnej Prowansji. W 1963 roku Max Beier zsynonimizował z nim gatunek Chthonius tenuichelatus, opisany z Vodna koło Skopja w 1937 roku przez Jovana Hadžia. Z kolei w 1992 roku Giulio Gardini i Laura Oggianu zsynonimizowali z nim podgatunek Chthonius microphthalmus vallei, opisany z Grotty della Spipoli koło San Lazzaro di Savena w 1949 roku przez Ludovica di Caporiacco[1].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Zaleszczotek ten ma cztery szczecinki na tylnej krawędzi karapaksu. Przednia krawędź karapaksu jest u niego prosta i piłkowana. Nie występuje epistom. Oczy przedniej pary odsunięte są od przedniego brzegu karapaksu o odległość niewiele większą niż połowa ich średnicy. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce pozbawione ujść gruczołów jadowych. Zęby na palcach tychże szczypiec są duże i w większości wyraźnie od siebie oddzielone. Maksymalna odległość między zębami na środkowej części palca nieruchomego równa jest szerokości tychże zębów mierzonej u ich podstawy. Palec ruchomy nie jest u nasady zaopatrzony w wewnętrzną apodemę wzmacniającą. Długość palców przekracza pół milimetra. W widoku bocznym dłoń jest nabrzmiała z wyraźnie zaokrągloną stroną grzbietową. Barwa dłoni przynajmniej u samic jest ciemniejsza niż pozostałych członów nogogłaszczków. Spośród bioder odnóży krocznych te drugiej i trzeciej pary wyposażone są w kolce biodrowe. Odnóża kroczne pierwszej i drugiej pary mają jednoczłonowe stopy, natomiast odnóża kroczne pary trzeciej i czwartej mają stopy dwuczłonowe[2].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Pajęczak ten zasiedla ciepłe stanowiska, w warunkach środkowoeuropejskich preferując trawiaste stoki o południowej ekspozycji i kserotermiczne zarośla. Bytuje w ściółce i pod kamieniami. Występuje na rzędnych do 1800 m n.p.m.[3].

Gatunek zachodniopalearktyczny. W Europie znany jest z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburgu, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Malty, Polski, Czech, Słowacji, Rumunii, Bułgarii, Serbii, Czarnogóry, Macedonii Północnej i Grecji[1]. Poza tym zamieszkuje nadbrzeżną część Afryki Północnej[3], gdzie stwierdzono go w Algierii i Tunezji[1]. W Polsce gatunek ten znany jest z Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, Pienin i Górnego Śląska[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Mark Harvey: Chthonius (Chthonius) tenuis L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2020-12-12].
  2. Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4. 
  3. a b c Wojciech B. Jędryczkowski. Zaleszczotki (Pseudoscorpionidea). „Flora i Fauna Pienin – Monografie Pienińskie”. 1, s. 125–126, 2000.