Przejdź do zawartości

Citicar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Commuta-Van)
Citicar
Comuta-Car/Comuta-Van
Ilustracja
Citicar
Producent

Sebring-Vanguard
Commuter Vehicles

Projektant

Robert Beaumont

Zaprezentowany

Styczeń 1974

Okres produkcji

1974–1977
1979–1981

Miejsce produkcji

Stany Zjednoczone Sebring
Stany Zjednoczone St. James City

Dane techniczne
Segment

mikrosamochód

Typy nadwozia

3-drzwiowy hatchback

Napęd

tylny

Długość

2437 mm

Szerokość

1397 mm

Wysokość

1524 mm

Masa własna

591 kg

Liczba miejsc

2

Dane dodatkowe
Konkurencja

Enfield 8000
Gurgel Itaipu
Scamp
Zagato Zele

Citicarelektryczny mikrosamochód produkowany przez amerykańskie przedsiębiorstwo Sebring-Vanguard w latach 1974 – 1977 oraz przez Commuter Vehicles jako Comuta-Car w latach 1979–1981.

Historia i opis modelu

[edytuj | edytuj kod]
Citicar - sylwetka
Comuta-Car

Pomysł na niewielki, miejski mikrosamochód o napędzie elektrycznym powstał na początku lat 70. XX wieku w okresie kryzysu paliwowego w Stanach Zjednoczonych[1]. Bob Beaumont, były dealer samochodów Chryslera, zdecydował się zainwestować w opracowanie autorskiej koncepcji pojazdu w ramach swojego przedsiębiorstwa Sebring-Vanguard, której rezultatem był przedstawiony w 1974 roku Citicar[2].

Samochód przyjął awangardową postać trzydrzwiowego hatchbacka z jednobryłową, wielokształtną sylwetką wyróżniającą się opadającą pod dużym kątem szybą czołową, wąsko rozstawionymi reflektorami i dwumiejscową kabiną pasażerską. Dla dostosowania do zmiennych warunków atmosferycznych, Citicar wyposażony był system ogrzewania, odmrażania i chłodzenia kabiny pasażerskiej[3].

Zmiana nazwy

[edytuj | edytuj kod]

Po tym, jak po 3 latach produkcji Citicara przedsiębiorstwo Sebring-Vanguard ogłosiło bankructwo i zakończyło działalność, w 1978 roku prawa do jego dalszej produkcji zdecydowano się sprzedać. Ostatecznie jeszcze w tym samym roku nabyła je inna firma z Florydy, powstałe w międzyczasie Commuter Vehicles[4].

Nowy właściciel praw do produkcji mikrosamochodu dokonał tego pod nową, własną nazwą Comuta-Car, wzbogacając gamę także o dostawczego Comuta-Van, produkując go między 1979 a 1981 rokiem. Pod kątem wizualnym samochód wyróżniły masywne zderzaki, które zamontowano w celach dostosowania się do nowych norm bezpieczeństwa[4].

Sprzedaż

[edytuj | edytuj kod]

Podczas dwóch cyklów produkcji, które trwały odpowiednio 3 oraz 2 lata, Citicar oraz Comuta-Car powstały łącznie w liczbie ok. 4000 sztuk. Wynik ten uplasował ten niewielki samochód jako najpopularniejszy samochód elektryczny w historii XX wieku, a jego wynik w przebiła dopiero Tesla Model S w 2012 roku[5].

Citicar przy Tesli Model X

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Citicar był pojazdem przystosowanym do poruszania się w niskich prędkościach po typowo miejskich obszarach. Samochód napędzany był silnikiem o mocy 5 KM, który pozwalał się rozpędzić do ok. 64 km/h. Zasięg pojazdu na jednym ładowaniu wynosił z kolei w zależności od warunków od 60 do 80 kilometrów[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. automobile - Alternative-fuel vehicles, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-12-30] (ang.).
  2. The CitiCar. [dostęp 2021-12-30]. (ang.).
  3. 1976 Sebring-Vanguard CitiCar. [dostęp 2021-12-31]. (ang.).
  4. a b Electric Car History (Early Years). [dostęp 2021-12-31]. (ang.).
  5. 1980 Comuta-Car Electric Runabout ADD TO SET. [dostęp 2021-12-31]. (ang.).
  6. Snub Tesla's so-called early adopters with this 1976 Sebring CitiCar EV. [dostęp 2021-12-31]. (ang.).