Coprinopsis acuminata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Coprinopsis acuminata
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

kruchaweczkowate

Rodzaj

Coprinopsis

Gatunek

Coprinopsis acuminata

Nazwa systematyczna
Coprinopsis acuminata (Romagn.) Redhead, Vilgalys & Moncalvo
Taxon 50(1): 226 (2001)

Coprinopsis acuminata (Romagn.) Redhead, Vilgalys & Moncalvo – gatunek grzybów należący do rodziny kruchaweczkowatych (Psathyrellaceae)[1].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Coprinopsis, Psathyrellaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1851 r. Henri Charles Louis Romagnesi jako odmianę czernidłaka pospolitego, nadając mu nazwę Coprinus atramentarius var. acuminatus. W wyniku badań filogenetycznych prowadzonych na przełomie XX i XXI wieku mykolodzy ustalili, że jest to odrębny gatunek. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu Redhead, Vilgalys i Moncalvo w 2001 r.[1]

Synonimy:

  • Coprinus acuminatus (Romagn.) P.D. Orton 1969
  • Coprinus atramentarius var. acuminatus Romagn. 1951[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Jest podobny do czernidłaka pospolitego, ale mniejszy i bardziej stożkowaty[3]. Średnica początkowo 2–3 cm, potem do 5 cm, początkowo jajowaty, później dzwonkowaty. Powierzchnia za młodu brązowo-ochrowa, później szarobrązowa, włóknista, często z kontrastującym guzkiem na środku. U starszych okazów brzeg kapelusza pęka na płaty, które odginają się na boki i do góry, a kapelusz zamienia się w czarną masę wskutek autolizy[4].

Blaszki

Gęste, wolne lub ściśle przyrośnięte, początkowo szarobiałe, później czarne, ulegające autolizie[4].

Trzon

Wysokość 4–13 cm, grubość 3–5 mm, cylindryczny. Powierzchnia biała, drobno jedwabiście włóknista[4].

Miąższ

Biały, kruchy, po dojrzeniu ulega autolizie. Przed autolizą bez zapachu, o łagodnym smaku[4].

Cechy mikroskopowe

Podstawki 14–26 × 6,5–8 µm, pleurocystydy 80–140 × 18–28 µm, cheilocystydy 60–100 × 18–28 µm[5]. Zarodniki eliptyczne, o wymiarach 8–10,5 × 4–5 µm, ciemno rdzawobrązowe, z porą rostkową na środku[4].

Gatunki podobne

Coprinopsis romagnesiana odróżnia się charakterystyczne kontrastującymi łuskami na kapeluszu i na skórze[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Podano stanowiska Coprinopsis acuminata w Ameryce Północnej, w Chile, Europie, azjatyckiej części Rosji i Japonii. Najwięcej stanowisk podano w Europie[6]. W wykazie podstawkowych grzybów wielkoowocnikowych W. Wojewody z 2003 r. brak tego gatunku[7]. Po raz pierwszy jego stanowiska w Polsce podano w 2009 r. (jako Coprinus acuminatus)[8] Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Jest w nim zaliczony do gatunków rzadkich i wartych objęcia ochroną[3].

Naziemny grzyb saprotroficzny. Występuje na żyznej ziemi w lasach liściastych, na trawiastych drogach[3], w lasach, zaroślach, parkach i ogrodach. Owocniki tworzy od maja do listopada[4].

Własności trujące[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak czernidłak pospolity jest grzybem trującym w połączeniu z alkoholem. Zawiera trującą koprynę, która zapobiega rozkładowi alkoholu przez organizm i może powodować zatrucie z bólami głowy, kołataniem serca i wymiotami[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-01-08] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2023-01-08] (ang.).
  3. a b c Aktualne stanowiska Coprinopsis acuminata w Polsce [online] [dostęp 2023-01-08] (ang.).
  4. a b c d e f g h Karel Tejkal, Coprinopsis acuminata (Romagn.) Redhead, Vilgalys & Moncalvo 2001- hnojník hrotitý [online], myko-atlas [dostęp 2023-01-08] (czecz.).
  5. Spitzkegeliger Tintling, Schmalsporiger Faltentintling [online], 123 pilzsuche [dostęp 2023-01-08] (czecz.).
  6. Występowanie Coprinopsis acuminata na świecie (mapa) [online] [dostęp 2023-01-08] (ang.).
  7. Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  8. Grzyby-makroskopijne-Polski w literaturze-mikologicznej – gatunki [online], grzyby.pl [dostęp 2023-01-08].