Zasłonak łzawy
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak łzawy |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius stillatitius (Fr. Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 277 (1838) [1836-1838] | |
Zasłonak łzawy (Cortinarius stillatitius (Fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Cortinarius stillatitius f. maximus Moënne-Locc. 2000
- Cortinarius stillatitius Fr. 1838 f. stillatitius
- Cortinarius stillatitius var. emunctus Quél. 1884
- Cortinarius stillatitius Fr. 1838 var. stillatitius
Nazwę polską nadał Andrzej Nespiak w 1975 r. Opisywał ten gatunek także jako zasłonak zwodniczy (C. pseudosalor J.E. Lange)[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 3–8 cm, za młodu dzwonkowaty, potem płaski z tępym garbem. W stanie suchym gładki, błyszczący i kleisty, w stanie wilgotnym bardzo śliski. Powierzchnia oliwkowa lub szara do ochrowobrązowej, przy brzegu u młodych okazów jaśniejsza – różowofioletowa. Brzeg pofałdowany i pomarszczony[4]. U starszych okazów kapelusz robi się higrofaniczny[5].
Szeroko przyrośnięte, brzuchate i pofałdowane, początkowo szare, potem rdzawobrązowe. Ostrza różowofioletowe[4].
Wysokość 5–9 cm, grubość około 1,5 cm, walcowaty, u podstawy nieco zwężający się. Powierzchnia śliska, czasami strefowana, powyżej strefy pierścieniowej biaława, poniżej o barwie białawej, jasnofioletowej lub niebieskofioletowej[4],.
Białawy, kremowy, lub jasnobrązowy, wodnisty. Zapach lekko miodowy[4].
Z trzoneczkami, umiarkowanie brodawkowane, o rozmiarach 13–16 × 7–9 μm. Wysyp zarodników rdzawobrązowy[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znany jest tylko w Europie i Ameryce Północnej[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 4 stanowiska[3]. Aktualne stanowiska tego gatunku w Polsce podaje internetowy atlas grzybów[6].
Rośnie na ziemi w różnego typu lasach. Owocniki wytwarza od sierpnia do października[3].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Zasłonak wyniosły (Cortinarius livido-ochraceus) również ma śliski kapelusz z pomarszczonym brzegiem, odróżnia się długim i ukorzeniającym się trzonem. Zasłonaka śluzowatego (Cortinarius collinitus) można odróżnić tylko na podstawie cech mikroskopowych[4]. Kleisty i śluzowaty jest także zasłonak śluzakowaty. Odróżnia się jaśniejszym kapeluszem i białawą osłoną[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Mycoquebec. Cortinarius stillatitius / Cortinaire ruisselant. [dostęp 2018-01-21]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-01-21]. (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ a b c d Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-19].
- ↑ Aktualne stanowiska Cortinarius stillatitius w Polsce. [dostęp 2018-01-21].