Zasłonak śluzakowaty
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak śluzakowaty |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius mucifluus Fr. Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 274 (1838) [1836-1838] | |
Zasłonak śluzakowaty (Cortinarius mucifluus Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go Elias Fries w 1838 r.[1] Synonimy[2]:
- Cortinarius mucifluus subsp. pinicola (P.D. Orton) Melot 1989
- Cortinarius mucifluus var. pinicola (P.D. Orton) Blanco-Dios 2018
- Cortinarius pinicola P.D. Orton 1960
- Gomphos mucifluus (Fr.) Kuntze 1891
- Myxacium mucifluum (Fr.) Wünsche 1877
- Myxopholis mucifluum (Fr.) Locq. 1979
Stanisław Domański w 1955 r. podał polską nazwę zasłonak modry, Andrzej Nespiak w 1975 r. zmienił ją na zasłonaka śluzakowatego[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 2–7 (9) cm, początkowo półkulisty, potem płaski z wklęsłym środkiem. Powierzchnia brązowa, oliwkowo-brązowa, orzechowo-brązowa, później o barwie skóry. Brzeg prześwitujący, żłobiony, w młodości lepki i ślisko-tłusty[4].
Lekko zbiegające, z międzyblaszkami. Początkowo ochrowo-brązowe, gliniaste, jasnobrązowe, potem cynamonowobrązowe[4].
Biały, z niebiesko-fioletowym połyskiem, szybko zanikającymi resztkami osłony, lepki, ślisko-tłusty, miękki[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki rdzawobrązowe 10–11 × 6 µm[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie Cortinatius mucifluus w Ameryce Północnej (USA i Kanada), Europie i Rosji[5]. Władysław Wojewoda w 2003 r. przytoczył 10 jego stanowisk w Polsce[3]. Bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków rzadkich i wartych objęcia ochroną[6].
Naziemny grzyb mykoryzowy. Występuje w lasach liściastych i mieszanych, pod bukami wśród opadłych liści. Owocniki zazwyczaj od lipca do października[3]. Według innych źródeł występuje w lasach iglastych, zwłaszcza pod sosnami i świerkami[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-10-25].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-10-25].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e Nordischer Schleimfuß [online] [dostęp 2021-10-25].
- ↑ Mapa występowania Cortinarius mucifluus na świecie [online] [dostęp 2021-10-25].
- ↑ Aktualne stanowiska zasłonaka śluzakowatego w Polsce [online] [dostęp 2021-10-25].