Cyklara gujańska
Cyclarhis gujanensis[1] | |||||
(Gmelin, 1789) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
cyklara gujańska | ||||
Synonimy | |||||
| |||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||||
Zasięg występowania | |||||
Cyklara gujańska[4] (Cyclarhis gujanensis) – gatunek małego ptaka z rodziny wireonkowatych (Vireonidae).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Cyklara gujańska żyje w Meksyku, Ameryce Centralnej i Południowej. Ptak ten zamieszkuje tereny wtórnie zarośnięte, a także skraje lasów tropikalnych oraz subtropikalnych.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono ponad dwadzieścia gatunków C. gujanensis[5]:
- C. gujanensis septentrionalis – wschodni Meksyk.
- C. gujanensis flaviventris – południowo-wschodni Meksyk (z wyjątkiem Jukatanu), Gwatemala i północny Honduras.
- C. gujanensis yucatanensis – Jukatan.
- C. gujanensis insularis – Cozumel.
- C. gujanensis nicaraguae – południowy Meksyk do Nikaragui.
- C. gujanensis subflavescens – Kostaryka i zachodnia Panama.
- C. gujanensis perrygoi – zachodnio-środkowa Panama.
- C. gujanensis flavens – wschodnia Panama.
- C. gujanensis coibae – wyspa Coiba.
- C. gujanensis cantica – północna i środkowa Kolumbia.
- C. gujanensis flavipectus – północno-wschodnia Wenezuela i Trynidad.
- C. gujanensis parva – północno-wschodnia Kolumbia i północna Wenezuela.
- cyklara gujańska[4] (C. gujanensis gujanensis) – wschodnia Kolumbia i południowa Wenezuela przez region Gujana do północno-wschodniej i środkowej Brazylii oraz wschodniego Peru.
- C. gujanensis cearensis – wschodnia Brazylia.
- cyklara ochrogłowa[4] (C. gujanensis ochrocephala) – południowo-wschodnia Brazylia, Urugwaj, Paragwaj i północno-wschodnia Argentyna.
- cyklara zielonawa[4] (C. gujanensis viridis) – Paragwaj i północna Argentyna.
- cyklara żółtawa[4] (C. gujanensis virenticeps) – zachodni Ekwador i północno-zachodnie Peru.
- C. gujanensis contrerasi – południowo-wschodni Ekwador i północne Peru.
- C. gujanensis saturata – środkowe Peru.
- C. gujanensis pax – wschodnio-środkowa Boliwia.
- C. gujanensis dorsalis – środkowa Boliwia.
- C. gujanensis tarijae – południowo-wschodnia Boliwia i północno-zachodnia Argentyna.
Ubarwienie[edytuj | edytuj kod]
Cyklara gujańska ma głowę ubarwioną na popielatoszaro z brązowym wierzchem, oczy otoczone żółtą obwódką, grzbiet zielonożółty, natomiast brzuch biały z rdzawym nalotem.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Cyklara gujańska odżywia się dużymi owadami, nasionami oraz owocami.
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Samica znosi średnio 3 jaja, które są wysiadywane na zmianę przez oboje rodziców przez okres ok. 12 dni.
Status[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje cyklarę gujańską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Według szacunków organizacji Partners in Flight z 2008 roku, liczebność światowej populacji zawiera się w przedziale 5–50 milionów osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cyclarhis gujanensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Rufous-browed Peppershrike (Cyclarhis gujanensis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
- ↑ a b Cyclarhis gujanensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d e Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Vireonidae Swainson, 1837 - wireonkowate - Shrike-babblers, Erpornis and Vireos (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-07].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Shrikes, vireos, shrike-babblers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-07]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).