Człowiek znikąd

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Człowiek znikąd
Человек ниоткуда
Gatunek

komedia
fantastyka naukowa

Rok produkcji

1961

Data premiery

18 maja 1961

Kraj produkcji

ZSRR

Język

rosyjski

Czas trwania

81 minut

Reżyseria

Eldar Riazanow

Scenariusz

Leonid Zorin

Główne role

Siergiej Jurski
Jurij Jakowlew
Anatolij Adoskin

Muzyka

Anatolij Lepin

Zdjęcia

Leonid Krajnienkow

Scenografia

Aleksandr Kuzniecow

Kostiumy

Jimmy Sakuyama

Montaż

Jekatierina Owsiannikowa

Wytwórnia

Mosfilm

Człowiek znikąd (tyt. oryg. ros. Человек ниоткуда) – radziecka komedia z 1961 roku, w reżyserii Eldara Riazanowa.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Ekspedycja radzieckich antropologów wyrusza w góry Pamiru, aby tam szukać śladów „śnieżnego człowieka”. Dziesięciodniowa wyprawa nie przynosi sukcesów i kierownik wyprawy Krochaliow podejmuje decyzję o jej zakończeniu. Z decyzją nie zgadza się Władimir Porażajew, młody uczestnik wyprawy, który wyrusza samotnie w góry. Wskutek własnej nieostrożności spada w przepaść i spotyka przedstawicieli nieznanego plemienia Tapi. Porażajew od dawna przypuszczał, że takie plemię istnieje, co było przedmiotem sporu z kierownikiem wyprawy Krochaliowem. Tapi okazują się ludożercami, a Porażajew ma być wkrótce zjedzony wraz z Czudakiem, który wywodzi się z Tapi, ale nie respektuje ich zwyczajów i nie chce być ludożercą. Porażajewowi udaje się uciec i wraz z Czudakiem wraca do Moskwy. Konfrontacja Czudaka z mieszkańcami Moskwy ukazuje w krzywym zwierciadle rzeczywistość społeczną stolicy ZSRR.

Reżyser o filmie[edytuj | edytuj kod]

W czasie projekcji dla tzw. normalnego widza film wywoływał różne reakcje. Pojawiło się grono zagorzałych miłośników filmu, jak i zagorzałych jego przeciwników. Było to oczywiste. Obraz był jak na te czasy niezwykły, dziwny. Szczerze mówiąc, publiczność nie była przygotowana na podobną stylistykę – w pewnym sensie film stał się „czarną owcą”. Odbyło się szereg spotkań w fabrykach i instytucjach naukowych. W czasie tych spotkań dochodziło do konfrontacji bardzo odmiennych poglądów na ten film. I to było piękne ! Film wywoływał emocje, zmuszał do myślenia, nie pozostawiał widzów obojętnymi[1].

Potępienie filmu[edytuj | edytuj kod]

22 czerwca 1961 w czasopiśmie Kultura radziecka (Советская культура), w rubryce „Listy od czytelników” ukazał się tekst podpisany przez W. Daniliana, pracownika naukowego (pod tym pseudonimem ukrywał się krytyk filmowy Władimir Szalunowski). Autor listu przekonywał, że film Riazanowa nie posiada koncepcji ideologicznej i nie wyraża jednoznacznych poglądów filozoficznych. 24 października 1961 na XXII zjeździe KPZR, sekretarz KC partii Michaił Susłow poddał film krytyce uznając za bezwartościowy i szkodliwy. Po wystąpieniu Susłowa dystrybucję filmu wstrzymano. Zakaz jego wyświetlania obowiązywał do 1988, kiedy to decyzją Goskino ZSRR film „uwolniono” i po raz kolejny zaprezentowano w radzieckich kinach.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]