Czesław Chmielewski (poseł)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Chmielewski
Ilustracja
Czesław Chmielewski (około 1928 roku,
ze zbiorów NAC)
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1887
Gniezno

Data i miejsce śmierci

14 listopada 1939
Poznań

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

NPR-Lewica

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości

Czesław Chmielewski (ur. 8 lipca 1887 w Gnieźnie, zm. 14 listopada 1939 w Poznaniu) – polski działacz niepodległościowy i społeczny, doktor nauk prawnych, poseł na Sejm w II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 lipca 1887 w Gnieźnie, w rodzinie Piotra i Marii z Zakrzewskich[1]. Ukończył w 1908 roku, uzyskując maturę, gimnazjum humanistyczne w Gnieźnie, następnie studiował prawo na uniwersytetach w Monachium, Berlinie i Kilonii (do 1911 roku), odbył pięcioletnią aplikację sądową w Lauenburgu, Altonie, Dortmundzie i Hamm, zakończoną egzaminem sędziowskim w Berlinie w 1916 roku[1][2].

Już w gimnazjum od 1903 roku w organizacjach niepodległościowych, był członkiem zarządu, a następnie przewodniczącym Towarzystwa Tomasza Zana i członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość” (Pet). W czasie studiów od 1909 roku był wiceprezesem Grup Narodowych w Berlinie oraz członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. W Hamburgu założył organizację „Wolny Strzelec”[1][2][3]

W latach 1916–1918 służył w armii niemieckiej na froncie zachodnim (m.in. uczestniczył w bitwie pod Verdun). Brał udział w powstaniu wielkopolskim[1][2][3].

Po studiach był wizytatorem szkolnym na okręg poznański. Od 1919 roku pracował jako adwokat w Poznaniu. Był decernentem ds. reemigracji Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu, prezesem oddziału Związku Strzeleckiego, w latach 1928–1930 był radnym m. Poznania, w 1926 roku współtworzył NPR-Lewicę, był członkiem Rady Adwokackiej w Poznaniu, w latach 1932–1933 był rzecznikiem dyscyplinarnym w Naczelnej Radzie Adwokackiej, był też członkiem Rady Głównej i wiceprezesem Zarządu Okręgowego Ligi Morskiej i Kolonialnej w Poznaniu. Był członkiem Związku Patriotycznego[1][2][3].

Tworzył i pracował w wielu czasopismach. Współzałożył „Sprawę Polską”, później „Przegląd Poranny”, był redaktorem „Wychodźcy”, pracował jako redaktor pisma „Prawda” w Poznaniu[1][3].

W 1928 roku został posłem na Sejm II kadencji (1928–1930) – mandat uzyskał z listy nr 21 (NPR-Lewica) z Poznania. Pracował w komisji prawniczej[1][2].

17 marca 1930 roku uzyskał mandat senatora w miejsce Ireneusza Wierzejewskiego, jednak wobec piastowania mandatu poselskiego, zrzekł się mandatu senatora[1].

Został rozstrzelany przez Niemców w Poznaniu[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Profil Czesława Chmielewskiego na stronie Biblioteki Sejmowej [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2016-12-10].
  2. a b c d e Chmielewski Czesław, [w:] Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania – przedruk z odbitki korektowej niewydanej książki udostępnionej przez Bibliotekę Narodową, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1984, s. 38.
  3. a b c d Tadeusz Wacław Nowacki (red.), ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 264, ISBN 83-01-12142-4.
  4. M.P. z 1937 r. nr 100, poz. 145 „za zasługi na polu rozwoju Ligi Morskiej i Kolonialnej”.
  5. M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.