Czesław Ostańkowicz

Czesław Ostańkowicz
Data urodzenia	20 grudnia 1910
Data i miejsce śmierci	31 grudnia 1982 ; Wrocław
Zawód, zajęcie	dziennikarz, pisarz, poeta
Miejsce zamieszkania	Wrocław
Narodowość	polska
Małżeństwo	Krystyna Ostańkowicz
Dzieci	Konrad, Leszek, Astrid

Czesław Ostańkowicz (ur. 20 grudnia 1910, zm. 31 grudnia 1982 we Wrocławiu) – dziennikarz, pisarz i poeta, podczas II wojny światowej oficer Armii Krajowej, od 1940 więzień Pawiaka, wywieziony stamtąd 6 stycznia 1941 roku do Auschwitz, gdzie otrzymał nr obozowy 8232; w 1943 roku przewieziony na KL Buchenwald, w obozie koncentracyjnym przebywał do końca wojny.

Debiutował literacko w 1936 zbiorem wierszy Liściom jesiennym. Po wojnie osiadł (w 1947) we Wrocławiu i opublikował m.in. zbiory opowiadań Czarna z komanda Bayer (1958), Dziwny normalny świat (1962), Porażeni nie chcą umierać (1973) a także zbiór reportaży Sprawy zwykłych ludzi (1959); ponadto wspomnienia prozą Ziemia parująca cyklonem (1967), Straszna góra Ettersberg (1968) oraz wiersze Strofy pawiackie (1980).

Przed wojną zawodnik sekcji szermierczej Polonii Warszawa; od 30 listopada 1966 do 30 maja 1968 roku wiceprezes Wrocławskiego Klubu Szermierczego „Kolejarz”. Żonaty z Krystyną, miał z nią synów Konrada^[a] i Leszka oraz córkę Astrid^[b].

Według publikacji dziennika „Rzeczpospolita” (wydanej przy współpracy z IPN) Czesław Ostańkowicz, ps. Jan, był do 1964 roku jedynym TW Służby Bezpieczeństwa wśród wrocławskich członków Związku Literatów Polskich. Później siatka agentury w tym środowisku powiększyła się wskutek prowadzonej przez SB tzw. Sprawy Obiektowej pod kryptonimem „Twórcy”^[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ W młodości szpadzista we Wrocławskim Klubie Szermierczym „Kolejarz” i w AZS; propagator narciarstwa, dziennikarz.
↑ Zmarłą nagle w 1967 szesnastoletnią florecistkę, zawodniczkę Wrocławskiego Klubu Szermierczego „Kolejarz”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Sebastian Ligarski, „Twórczy donosiciele. Pomocnicy aparatu represji w Polsce Ludowej”. ipn.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]., s. 2, w: Artyści w pętli PRL, dodatek do dziennika „Rzeczpospolita”, 4.9.2008, [dostęp 2012-12-11]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Encyklopedia Wrocławia, s. 599 [dostęp 2012-12-16]
Fotografia grobu rodziny Ostańkowiczów. kotnagalezi1.blox.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. [dostęp 2012-12-16]
Lista wywiezionych z Pawiaka do Auschwitz [dostęp 2012-12-16]
Pamiętnik szermierczy Grzegorza Falkowskiego [dostęp 2012-12-16]
Polonia Warszawa – zarys historii klubu (rozdział „Szermierka”) [dostęp 2012-12-16]
60-lecie Wrocławskiego Klubu Szermierczego Kolejarz. szermierka.wroclaw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-18)]. [dostęp 2012-12-16]

[u1-1] W młodości szpadzista we Wrocławskim Klubie Szermierczym „Kolejarz” i w AZS; propagator narciarstwa, dziennikarz.

[u2-2] Zmarłą nagle w 1967 szesnastoletnią florecistkę, zawodniczkę Wrocławskiego Klubu Szermierczego „Kolejarz”.

[3] Sebastian Ligarski, „Twórczy donosiciele. Pomocnicy aparatu represji w Polsce Ludowej”. ipn.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]., s. 2, w: Artyści w pętli PRL, dodatek do dziennika „Rzeczpospolita”, 4.9.2008, [dostęp 2012-12-11]

[a]

[b]

[1]