Czesław Zaremba
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Czesław Zaremba (ur. 19 lipca 1881 w Ustrzykach Dolnych, zm. 1 maja 1958 w Krakowie[1][2]) – polski śpiewak operowy (baryton) i pedagog muzyczny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył szkołę średnią w Krakowie, następnie wyjechał do Lwowa, gdzie uczył się w tamtejszym konserwatorium u Walerego Wysockiego[1][2]. Debiutował w 1906 roku w Operze Lwowskiej, gdzie został zaangażowany jako pierwszy baryton[1][2]. Kreował tam m.in. role tytułowe w Eugeniuszu Onieginie i Rigoletcie, a także doktora Malestesa w Don Pasquale, króla Alfonsa w Faworycie, Germonta w Traviacie, Renata w Balu maskowym, Escamilla w Carmen i Miecznika w Strasznym dworze[1][2]. W latach 1909–1911 przebywał w Mediolanie, gdzie odbył uzupełniające studia muzyczne u A. Guagniniego i R. Bracalego[1][2]. W 1911 roku otworzył we Lwowie własną szkołę śpiewu[1][2]. W latach 1921–1922 był reżyserem i zastępcą dyrektora Teatru Nowości w Warszawie[2]. Od 1922 do 1929 roku prowadził klasę śpiewu w konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie, od 1928 roku był też wraz z Henrykiem Barwińskim dyrektorem teatrów miejskich[1][2]. Od 1930 roku prowadził klasę śpiewu w Konserwatorium Warszawskim[1][2]. W 1945 roku osiadł w Krakowie, gdzie od 1946 roku prowadził założoną przez siebie szkołę śpiewu operowego[1][2]. Do grona jego uczniów należeli m.in. Zygmunt Mossoczy, Edward Bender i Mary Didur-Załuska[1].
Jego żoną od 1944 roku była śpiewaczka Aniela Szlemińska[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 323–324. ISBN 978-83-224-0935-0.
- ↑ a b c d e f g h i j k Słownik biograficzny teatru polskiego 1900–1980. T. II. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1994, s. 798–799. ISBN 83-01-11260-3.