Przejdź do zawartości

Czesław Nowicki (prezenter)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Nowicki
Wicherek
Ilustracja
Czesław Nowicki w latach 60.
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1928
Wilno

Data i miejsce śmierci

29 lutego 1992
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

prezenter telewizyjny, dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Pracodawca

Telewizja Polska

Małżeństwo

Ewa Kossakowska-Nowicka

Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Czesława Nowickiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Czesław Nowicki, pseudonim „Wicherek” (ur. 24 marca 1928 w Wilnie, zm. 29 lutego 1992[1] w Warszawie) – polski prezenter i dziennikarz, wieloletni prezenter prognozy pogody w Programie I Telewizji Polskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. J.I. Kraszewskiego w Białej Podlaskiej. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu we Wrocławiu. W 1949 rozpoczął pracę we wrocławskim dzienniku „Słowo Polskie”, następnie był dziennikarzem w „Życiu Warszawy”, na którego łamach publikował artykuły o pogodzie w ramach rubryki „Pan Wicherek ma głos”[2].

We wrześniu 1957 rozpoczął pracę w Telewizji Polskiej, dla której od 2 stycznia 1958 prezentował prognozę pogody w ramach Dziennika Telewizyjnego[2]. Prognozę prezentował w niekonwencjonalny sposób, tworząc w ten sposób swego rodzaju show[3]. Od 1963 prezentował pogodę w duecie z Elżbietą Sommer[4]. Ponadto w cyklicznym programie Kącik osobliwości pokazywał telewidzom przyrodnicze ciekawostki, takie jak m.in. przerośnięte grzyby, wielokilogramowe ryby czy warzywa o oryginalnych kształtach[3]. Kwartet Warszawski śpiewał piosenkę „Kochajmy Wicherka”, w której podkreślał popularność i oryginalność prezentera. W 1972 został zwolniony z TVP[4] w atmosferze skandalu[5] – wykazał się niestarannością dziennikarską podczas przygotowywania reportażu o wojskowych lotnikach dla Panoramy[6].

Po odejściu z TVP pracował w „Trybunie Ludu” i „Zielonym Sztandarze”, a także był rzecznikiem prasowym Instytutu Kształtowania Środowiska[5]. Oprócz tego koncertował po Polsce z autorskim programem kabaretowym „Spotkania z Wicherkiem”, a następnie jako aktor własnego Kabaretu „Barometr”[5]. Od lat 80. do 1992 publikował prognozy pogody w „Gazecie Wyborczej”[1], w tym czasie wrócił też do TVP, w którym prowadził prognozy pogody w „Wiadomościach”[7].

Zagrał siebie samego w serialach: Wojna domowa (1966) i Dom (1982) oraz filmach: Wielka, większa i największa (1962), Kłopotliwy gość (1971) i Nie lubię poniedziałku (1971).

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 225-4-9)[8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Ewą Kossakowską-Nowicką, telewizyjną graficzką[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Juliusz Rawicz. Czesław Nowicki (Wicherek) nie żyje. „Gazeta Wyborcza”, s. 1, 1 marca 1992. 
  2. ↑ a b Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 45. ISBN 978-83-8031-299-9.
  3. ↑ a b Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 46–47. ISBN 978-83-8031-299-9.
  4. ↑ a b Emilia Padoł: Pogoda na Wicherka. Onet.pl, 29 maja 2018. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)].
  5. ↑ a b c Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 88–89. ISBN 978-83-8031-299-9.
  6. ↑ Irena Dziedzic: Teraz ja… 99 pytań do mistrzyni telewizyjnego wywiadu. Agencja Autograf, 1992, s. 152–153. ISBN 83-85189-30-0.
  7. ↑ YouTube [online], youtube.com [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  8. ↑ Groby dziennikarzy i prezenterów TVP. Byli ikonami PRL (Nie)zapomniani [WIDEO] [online], www.se.pl [dostęp 2022-05-04].
  9. ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 48. ISBN 978-83-8031-299-9.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Czesław_Nowicki_(prezenter)&oldid=74598501”