Dęby Wilczkowskie
53°40′36″N 16°39′45″E/53,676667 16,662500
| |
| rezerwat florystyczny | |
| Typ | |
|---|---|
| Podtyp | |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
12 lipca 1974 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
3,15 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Szczecinek  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego  | |
| 53°40′36″N 16°39′45″E/53,676667 16,662500
| |
Rezerwat przyrody „Dęby Wilczkowskie” – florystyczny rezerwat przyrody w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Szczecinek[1][2], 0,4 km na południe od jeziora Wilczkowo, 1 km na południowy zachód od Świątków (część miasta Szczecinek). Położony jest na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Pojezierze Drawskie[3][4].
Rezerwat został utworzony na mocy zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 12 lipca 1974, na powierzchni 1,62 ha[5]. Na mocy Rozporządzenia Nr 10/2004 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 5 maja 2004 powiększono go do 3,09 ha[6][7]. Obecnie podawana wielkość rezerwatu to 3,15 ha[1][2].
Celem ochrony rezerwatu, według obowiązującego aktu prawnego, jest „zachowanie fragmentu lasu liściastego ze stanowiskiem rzadkiej rośliny, złoci pochwolistnej Gagea spathacea”[1][2].
Przedmiotem ochrony jest starodrzew dębowy z kwaśną buczyną niżową (Luzulo pilosae-Fagetum) i grądem subatlantyckim (Stellario holosteae-Carpinetum betuli) z cennymi stanowiskami roślin chronionych i zagrożonych wyginięciem, przede wszystkim ze złocią pochwolistną oraz złocią małą, śnieżycą wiosenną, przytulią wonną, łuskiewnikiem różowym[3]. Przy wschodniej granicy rezerwatu pomnik przyrody – lipa drobnolistna o wysokości 31 m i pierśnicy 151 cm[8].
Rezerwat znajduje się na terenie Nadleśnictwa Szczecinek (obręb leśny Szczecinek, leśnictwo Janowo)[7]. Nadzór nad rezerwatem sprawuje Regionalny Konserwator Przyrody w Szczecinie[1][2]. Na mocy planu ochrony ustanowionego w 2007 roku (z późniejszymi zmianami), obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną[2][3].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
W Świątkach rozpoczyna się i kończy ścieżka przyrodnicza Las Klasztorny (długość 3,9 km)[9]. Południową granicą rezerwatu prowadzą znakowane szlaki rowerowe:
Dolina Parsęty (długość 51,1 km)
Zaczarowane Pejzaże (długość 51,7 km)
Nizica (długość 42,2 km)
Wszystkie szlaki rowerowe są okrężne, zaczynają się i kończą w Szczecinku.
W pobliżu ruiny schronów Wału Pomorskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 29 listopada 2017 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Dęby Wilczkowskie”. [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego poz. 5143 [on-line]. 2017-12-08. [dostęp 2019-06-19].
- ↑ a b c d e f g Rezerwat przyrody Dęby Wilczkowskie. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-06-19].
- ↑ a b c Rozporządzenie Nr 67/2007 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 29 października 2007 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Dęby Wilczkowskie”. [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego Nr 108, poz. 1868 [on-line]. 2007-11-08. [dostęp 2019-06-19].
- ↑ Na podstawie interaktywnej mapy na stronie Geoserwisu
- ↑ Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 12 lipca 1974 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody (M.P. z 1974 r. nr 28, poz. 172, §4)
- ↑ Rozporządzenie Nr 10/2004 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 5 maja 2004 r. zmieniające zarządzenie w sprawie uznania za rezerwaty przyrody. [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego Nr 31, poz. 544 [on-line]. 2004-05-07. [dostęp 2019-06-19].
- ↑ a b Nadleśnictwo Szczecinek Plan Urządzenia Lasu na okres od 1.01.2015 do 31.12.2024 r. Tom IB Program Ochrony Przyrody. Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Szczecinku, 2014. s. 21. [dostęp 2019-06-19].
- ↑ Pomnik przyrody lipa drobnolistna - Tilia cordata. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-06-19].
- ↑ Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski: Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 2001, s. 229. ISBN 83-7200-583-4.