Długi Łuh

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Długi Łuh
Доўгі Лог
Долгий Лог
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

mołodecki

Sielsowiet

Markowo

Populacja (2009)
• liczba ludności


31[1]

Kod pocztowy

222318

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Długi Łuh”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Długi Łuh”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Długi Łuh”
Ziemia54°18′33″N 26°32′57″E/54,309167 26,549167

Długi Łuh (biał. Доўгі Лог, ros. Долгий Лог) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Markowo.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś w gminie Bienica, w powiecie oszmiańskim, w granicach Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 28 dusz rewizyjnych, należała do dóbr Maniuszyce[2].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim (od 1927 roku w powiecie mołodeckim)[3], w gminie Bienica[4].

W 1931 w 33 domach zamieszkiwały 192 osoby[5].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Bienicy. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Mołodecznie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Bienicy[6].

Przynależność państwowa i administracyjna[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. de facto do 1939

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Długi Łuh, wieś, powiat oszmiański, gmina Bienica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 412.
  3. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472, zmieniony przez Dz.U. z 1926 r. nr 26, poz. 158, zmieniony przez Dz.U. z 1927 r. nr 8, poz. 62
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 26.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 26.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 340.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]