Dżereń tybetański
Wygląd
Procapra picticaudata[1] | |||
Hodgson, 1846 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
dżereń tybetański | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Dżereń tybetański[3] (Procapra picticaudata) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych.
Występowanie i biotop
[edytuj | edytuj kod]Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje Wyżynę Tybetańską. Jego siedliskiem są tereny pustynne, półpustynne i stepy na wysokościach do ponad 5 tys. m n.p.m.
Charakterystyka ogólna
[edytuj | edytuj kod]Podstawowe dane | |
---|---|
Długość ciała | 95–145 cm |
Wysokość w kłębie | 54–84 cm |
Długość ogona | 2–12 cm |
Masa ciała | 20–40 kg |
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Ubarwienie płowe, spodem białe, na głowie ciemniejszy pas rozciągający się od czoła do nozdrzy, na pośladkach białe lustro, ogon biały z czarnym zakończeniem (chwostem). U samców występują lirowato wygięte rogi osiągające długość 30–36 cm.
Zagrożenia i ochrona
[edytuj | edytuj kod]Gatunek nie jest objęty konwencją waszyngtońską CITES. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (bliski zagrożenia wyginięciem)[4].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Procapra picticaudata. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 12 stycznia 2009]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Procapra picticaudata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Procapra picticaudata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 179. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ IUCN SSC Antelope Specialist Group, Procapra picticaudata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2009-01-12] (ang.).