Antylopy
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Antilopinae[1] | ||
| Gray, 1821 | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | parzystokopytne | |
| Rodzina | wołowate | |
| Podrodzina | antylopy | |
Antylopy[2] (Antilopinae) – podrodzina ssaków wołowatych obejmująca antylopy właściwe charakteryzujące się lekką budową ciała, małą głową, długą szyją i długimi kończynami. Zamieszkują Afrykę (większość gatunków) i Azję. Są to w większości gatunki stadne.
Spis treści
Rodzaje[edytuj | edytuj kod]
Antilopinae jest najliczniejszą w gatunki podrodziną wołowatych. Obejmuje rodzaje[2]:
- antylopik (Ammodorcas) (jedynym przedstawicielem jest antylopik ogadeński)
- skocznik (Antidorcas) (jedynym przedstawicielem jest skocznik antylopi (dawniej: springbok)
- antylopa (Antilope) (jedynym przedstawicielem jest antylopa indyjska)
- bejra (Dorcatragus) (jedynym przedstawicielem jest bejra somalijska)
- gazelopka (Eudorcas)
- gazela (Gazella)
- gerenuk (Litocranius) (jedynym przedstawicielem jest gerenuk długoszyi)
- dikdik (Madoqua)
- gazelka (Nanger) – dawniej włączany do rodzaju Gazella
- antylopka (Neotragus)
- koziołek (Oreotragus) (jedynym przedstawicielem jest koziołek skalny)
- oribi (Ourebia) (jedynym przedstawicielem jest oribi smukłonogi)
- dżereń (Procapra)
- antylopik (Raphicerus) (antylopik zwyczajny (Raphicerus campestris), antylopik przylądkowy (Raphicerus melanotis) i antylopik północny (Raphicerus sharpei)
- suhak (Saiga)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Komosińska Halina, Podsiadło Elżbieta: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) (ang.). Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 6 stycznia 2008].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Antilopinae, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
