Daleomyces petersii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daleomyces petersii
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

kustrzebniaki

Rząd

kustrzebkowce

Rodzina

kustrzebkowate

Rodzaj

Daleomyces

Gatunek

Daleomyces petersii

Nazwa systematyczna
Daleomyces petersii (Berk.) Van Vooren
Ascomycete.org 12(4): 185 (2020)
Zarodniki

Daleomyces petersii (Berk.) Van Vooren – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Daleomyces, Pezizaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1875 r. Miles Joseph Berkeley, nadając mu nazwę Peziza petersii. W 2020 r. Van Vooren przeniósł go do rodzaju Daleomyces[1]. Pozostałe inne synonimy:

  • Discina lumbricalis (Cooke) Sacc. 1889
  • Galactinia petersii (Berk.) Le Gal 1953
  • Peziza lumbricalis Cooke 1879[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Askokarp

Typu apotecjum bez trzonu, o średnicy 4–8(10) cm, początkowo miseczkowate, potem wypłaszczające się, pofalowane z nieregularnym brzegiem. Powierzchnia wewnętrzna (hymenialna) jasno daktylowobrązowa, szarobrązowa do czerwonobrązowej, na środku ciemniejsza, szara i średnio brązowa w kierunku brzegu. Sterylna powierzchnia zewnętrzna gładka lub lekko oprószona, jaśniejsza, szarawo-liliowa, podstawa półprzezroczysta[3].

Cechy mikroskopowe

Worki cylindryczne, z 8 zarodnikami w jednym rzędzie, z wierzchołkowym aparatem apikalnym, 170-250(300) x 9-12(15) µm. Parafizy septowane, brązowe, z dużymi płowymi lub brązowawymi granulkami, o średnicy 1,5–2,5 µm, proste lub często lekko zakrzywione i stopniowo rozszerzające się w kierunku wierzchołka do 5–10 µm. Askospory elipsoidalne, drobno brodawkowate i z drobno wydłużonymi grzbietami, czasami siatkowate, z dwoma gutulami, 10–12(15) x 5,5–6,5 µm[3].

Zasięg występowania i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Azji, Australii i na Nowej Zelandii[4]. W Polsce po raz pierwszy jego stanowiska podano w 2020r. (jako Peziza petersii)[5]. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6].

Grzyb saprotroficzny i wypaleniskowy[7]. Często występuje na spaleniskach, ale także na terenach piaszczystych poza spaleniskami[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-11-17] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2023-11-17] (ang.).
  3. a b c Roland Labbé, Peziza petersii Berkeley Grevillea 3(no. 28): 150, 1875. [online], Champinions de Québec [dostęp 2023-11-30] (fr.).
  4. Występowanie Daleomyces petersii na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-11-17].
  5. Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-11-09] (pol.).
  6. Aktualne stanowiska Daleomyces petersii w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2023-11-17].
  7. Daleomyces petersii [online], Ascomycete [dostęp 2023-11-17].